مزامیر 35

1 مزمور داوود. ای خداوند، با دشمنانم دشمنی کن و با کسانی که با من می‌جنگند، بجنگ.

A Psalm of David. Strive, O LORD, with them that strive with me; fight against them that fight against me.

2 زرۀ خود را بپوش و سپر خود را بردار و به کمک من بیا.

Take hold of shield and buckler, and rise up to my help.

3 نیزهٔ خود را به دست گیر و راه آنانی را که مرا تعقیب می‌کنند، ببند. به من اطمینان بده که مرا نجات خواهی داد.

Draw out also the spear, and the battle-axe, against them that pursue me; say unto my soul: 'I am Thy salvation.'

4 آنانی که قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی که بدخواه من هستند شکست خورده، خوار و سرافکنده شوند.

Let them be ashamed and brought to confusion that seek after my soul; let them be turned back and be abashed that devise my hurt.

5 همچون کاه در برابر باد پراکنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند.

Let them be as chaff before the wind, the angel of the LORD thrusting them.

6 وقتی فرشته آنها را تعقیب می‌کند، راه آنها تاریک و لغزنده شود تا نتوانند فرار کنند.

Let their way be dark and slippery, the angel of the LORD pursuing them.

7 زیرا بی‌جهت برای من دام نهادند و چاهی عمیق کندند تا در آن گرفتار شوم.

For without cause have they hid for me the pit, even their net, without cause have they digged for my soul.

8 باشد که ناگهان بلایی بر آنها نازل شود و در دامی که نهاده‌اند و چاهی که کنده‌اند، خود گرفتار شوند.

Let destruction come upon him unawares; and let his net that he hath hid catch himself; with destruction let him fall therein.

9 و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد کرد و به سبب نجاتی که او می‌دهد خوشحال خواهد شد.

And my soul shall be joyful in the LORD; it shall rejoice in His salvation.

10 با تمام وجودم می‌گویم: «کیست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعیف را از دست زورگو نجات می‌دهی و مظلوم را از چنگ ظالم می‌رهانی.»

All my bones shall say: 'LORD, who is like unto Thee, who deliverest the poor from him that is too strong for him, yea, the poor and the needy from him that spoileth him?'

11 شاهدان بیرحم علیه من برخاسته‌اند و مرا به چیزهایی متهم می‌کنند که روحم از آنها بی‌خبر است.

Unrighteous witnesses rise up; they ask me of things that I know not.

12 نیکی مرا با بدی پاسخ می‌دهند و جان مرا می‌رنجانند.

They repay me evil for good; bereavement is come to my soul.

13 و اما من، وقتی آنها بیمار بودند لباس عزا پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برایشان دعا کردم.

But as for me, when they were sick, my clothing was sackcloth, I afflicted my soul with fasting; and my prayer, may it return into mine own bosom.

14 مانند یک دوست و برادر برای آنها دل سوزاندم؛ چنان اندوهگین بودم که گویی مادرم را از دست داده‌ام!

I went about as though it had been my friend or my brother; I bowed down mournful, as one that mourneth for his mother.

15 اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان علیه من جمع شدند. حتی کسانی که نمی‌شناختم به من حمله‌ور شدند و بی‌وقفه به من ناسزا گفتند.

But when I halt they rejoice, and gather themselves together; the abjects gather themselves together against me, and those whom I know not; they tear me, and cease not;

16 آری، مرا استهزا کردند و مانند آدمهای هرزه به من دشنام دادند.

With the profanest mockeries of backbiting they gnash at me with their teeth.

17 خداوندا، تا به کی نظاره‌گر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهایی ده؛ زندگی مرا از دست این شیران درنده نجات ده.

Lord, how long wilt Thou look on? Rescue my soul from their destructions, mine only one from the lions.

18 آنگاه در میان جماعت بزرگ، تو را ستایش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت.

I will give Thee thanks in the great congregation; I will praise Thee among a numerous people.

19 نگذار کسانی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند به من بخندند و آنانی که از من متنفرند، مسخره‌ام کنند.

Let not them that are wrongfully mine enemies rejoice over me; neither let them wink with the eye that hate me without a cause.

20 سخنان آنان دوستانه نیست؛ آنها بر ضد کسانی که صلح‌جو هستند و زندگی آرامی دارند افترا می‌زنند.

For they speak not peace; but they devise deceitful matters against them that are quiet in the land.

21 به من می‌گویند: «ما با چشمان خود دیدیم که چه کردی!»

Yea, they open their mouth wide against me; they say: 'Aha, aha, our eye hath seen it.'

22 اما تو، ای خداوند، از همه چیز آگاهی؛ پس اینچنین ساکت نباش؛ ای خداوند، از من دور مباش!

Thou hast seen, O LORD; keep not silence; O Lord, be not far from me.

23 ای یهوه خدای من، برخیز و به دادم برس و از حق من دفاع کن!

Rouse Thee, and awake to my judgment, even unto my cause, my God and my Lord.

24 ای یهوه خدای من، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری کن و نگذار دشمنانم به من بخندند.

Judge me, O LORD my God, according to Thy righteousness; and let them not rejoice over me.

25 نگذار در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم! او را شکست دادیم!»

Let them not say in their heart: 'Aha, we have our desire'; let them not say: 'We have swallowed him up.'

26 آنانی که از ناکامی و بدبختی من شاد شده‌اند، خود خجل و شرمنده شوند؛ کسانی که خود را از من برتر و بزرگتر می‌دانند، سرافکنده و رسوا گردند.

Let them be ashamed and abashed together that rejoice at my hurt; let them be clothed with shame and confusion that magnify themselves against me.

27 اما آنانی که می‌خواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقیتِ خدمتگزار خود می‌باشد.»

Let them shout for joy, and be glad, that delight in my righteousness; yea, let them say continually: 'Magnified be the LORD, who delighteth in the peace of His servant.'

28 آنگاه من عدالت تو را بیان خواهم کرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت.

And my tongue shall speak of Thy righteousness, and of Thy praise all the day.