مزامیر 34

1 مزمور داوود، زمانی که نزد اَبیمِلِک خود را به دیوانگی زد، و او داوود را از آنجا بیرون راند. خداوند را در هر زمان ستایش خواهم کرد؛ شکر و سپاس از او پیوسته بر زبانم جاری خواهد بود.

Av David, da han tedde sig som vanvittig for Abimelek, og denne jog ham fra sig, og han gikk bort. Jeg vil love Herren til enhver tid, hans pris skal alltid være i min munn.

2 جان من به خداوند افتخار می‌کند؛ فروتنان و بینوایان این را خواهند شنید و خوشحال خواهند شد.

Min sjel skal rose sig av Herren; de saktmodige skal høre det og glede sig.

3 بیایید با من عظمت خداوند را اعلام کنید؛ بیایید با هم نام او را ستایش کنیم!

Pris Herrens storhet med mig, og la oss sammen ophøie hans navn!

4 خداوند را به کمک طلبیدم و او مرا اجابت فرمود و مرا از همهٔ ترسهایم رها ساخت.

Jeg søkte Herren, og han svarte mig, og han fridde mig fra alt det som forferdet mig.

5 کسانی که به سوی او نظر می‌کنند از شادی می‌درخشند؛ آنها هرگز سرافکنده نخواهند شد.

De så op til ham og strålte av glede, og deres åsyn rødmet aldri av skam.

6 این حقیر فریاد برآورد و خداوند صدای او را شنید و او را از همهٔ مشکلاتش رهانید.

Denne elendige ropte, og Herren hørte, og han frelste ham av alle hans trengsler.

7 فرشتهٔ خداوند دور آنانی که از خداوند می‌ترسند و او را گرامی می‌دارند حلقه می‌زند و ایشان را از خطر می‌رهاند.

Herrens engel leirer sig rundt omkring dem som frykter ham, og han utfrir dem.

8 بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!

Smak og se at Herren er god! Salig er den mann som tar sin tilflukt til ham.

9 ای همهٔ عزیزان خداوند، او را گرامی بدارید؛ زیرا کسانی که ترس و احترام او را در دل دارند هرگز محتاج و درمانده نخواهند شد.

Frykt Herren, I hans hellige! For intet fattes dem som frykter ham.

10 شیرها نیز گرسنگی می‌کشند، اما طالبان خداوند از هیچ نعمتی بی‌بهره نیستند.

De unge løver lider nød og hungrer, men dem som søker Herren, fattes ikke noget godt.

11 ای فرزندان، بیایید تا به شما درس خداترسی یاد بدهم. به من گوش کنید!

Kom, barn, hør mig! Jeg vil lære eder Herrens frykt.

12 کیست که می‌خواهد زندگی خوب و عمر طولانی داشته باشد؟

Hvem er den mann som har lyst til liv, som ønsker sig dager til å se lykke?

13 پس، زبانت را از بدی و دروغ حفظ کن.

Hold din tunge fra ondt og dine leber fra å tale svik!

14 آری، از بدی دوری کن و نیکویی و آرامش را پیشهٔ خود ساز.

Vik fra ondt og gjør godt, søk fred og jag efter den!

15 چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان.

Herrens øine er vendt til de rettferdige, og hans ører til deres rop.

16 اما روی خداوند بر ضد بدکاران است و سرانجام، اثر آنها را از روی زمین محو خواهد ساخت.

Herrens åsyn er imot dem som gjør ondt, for å utrydde deres ihukommelse av jorden.

17 نیکان فریاد برآوردند و خداوند صدای ایشان را شنید و آنها را از تمام سختیهایشان رهانید.

Hine roper, og Herren hører, og av alle deres trengsler utfrir han dem.

18 خداوند نزدیک دلشکستگان است؛ او آنانی را که امید خود را از دست داده‌اند، نجات می‌بخشد.

Herren er nær hos dem som har et sønderbrutt hjerte, og han frelser dem som har en sønderknust ånd.

19 مشکلات شخص عادل زیاد است، اما خداوند او را از همهٔ مشکلاتش می‌رهاند.

Mange er den rettferdiges ulykker, men Herren utfrir ham av dem alle.

20 خداوند تمام استخوانهای او را حفظ می‌کند و نمی‌گذارد حتی یکی از آنها شکسته شود.

Han tar vare på alle hans ben, ikke ett av dem blir sønderbrutt.

21 شرارت آدم شرور او را خواهد کشت؛ و دشمنان شخص عادل مجازات خواهند شد.

Ulykke dreper den ugudelige, og de som hater den rettferdige, dømmes skyldige.

22 خداوند جان خدمتگزاران خود را نجات می‌دهد؛ کسانی که به او پناه می‌برند، محکوم و مجازات نخواهند شد.

Herren forløser sine tjeneres sjel, og ingen av dem som tar sin tilflukt til ham, dømmes skyldig.