مزامیر 34

1 مزمور داوود، زمانی که نزد اَبیمِلِک خود را به دیوانگی زد، و او داوود را از آنجا بیرون راند. خداوند را در هر زمان ستایش خواهم کرد؛ شکر و سپاس از او پیوسته بر زبانم جاری خواهد بود.

“By David, when he disguised his reason before Abimelech, who drove him away, and he departed.” I will bless the Lord at all times: continually shall his praise be in my mouth.

2 جان من به خداوند افتخار می‌کند؛ فروتنان و بینوایان این را خواهند شنید و خوشحال خواهند شد.

My soul shall make her boast in the Lord: the humble shall hear it, and be rejoiced.

3 بیایید با من عظمت خداوند را اعلام کنید؛ بیایید با هم نام او را ستایش کنیم!

Oh magnify the Lord with me, and let us exalt his name together.

4 خداوند را به کمک طلبیدم و او مرا اجابت فرمود و مرا از همهٔ ترسهایم رها ساخت.

I sought the Lord, and he answered me, and from all that I dreaded did he deliver me.

5 کسانی که به سوی او نظر می‌کنند از شادی می‌درخشند؛ آنها هرگز سرافکنده نخواهند شد.

They [who] looked unto him, were indeed enlightened, and their faces were not put to the blush.

6 این حقیر فریاد برآورد و خداوند صدای او را شنید و او را از همهٔ مشکلاتش رهانید.

This poor man cried, and the Lord heard him, and out of all his distresses did he save him.

7 فرشتهٔ خداوند دور آنانی که از خداوند می‌ترسند و او را گرامی می‌دارند حلقه می‌زند و ایشان را از خطر می‌رهاند.

The angel of the Lord encampeth round about those who fear him, and delivereth them.

8 بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!

Experience and see that the Lord is good: happy is the man that trusteth in him.

9 ای همهٔ عزیزان خداوند، او را گرامی بدارید؛ زیرا کسانی که ترس و احترام او را در دل دارند هرگز محتاج و درمانده نخواهند شد.

Oh fear the Lord, ye his saints: for there is no want to those who fear him.

10 شیرها نیز گرسنگی می‌کشند، اما طالبان خداوند از هیچ نعمتی بی‌بهره نیستند.

The young lions do lack, and suffer hunger; but those who seek the Lord shall not want any good.

11 ای فرزندان، بیایید تا به شما درس خداترسی یاد بدهم. به من گوش کنید!

Come, ye children, hearken unto me: the fear of the Lord will I teach you.

12 کیست که می‌خواهد زندگی خوب و عمر طولانی داشته باشد؟

Who is the man that desireth life, loveth [many] days, that he may see happiness?

13 پس، زبانت را از بدی و دروغ حفظ کن.

Guard thy tongue from evil, and thy lips from speaking deceit.

14 آری، از بدی دوری کن و نیکویی و آرامش را پیشهٔ خود ساز.

Depart from evil, and do good; seek peace, and pursue it.

15 چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان.

The eyes of the Lord are directed unto the righteous, and his ears unto their cry.

16 اما روی خداوند بر ضد بدکاران است و سرانجام، اثر آنها را از روی زمین محو خواهد ساخت.

[But] the anger of the Lord is against those that do evil, to cut off from the earth their remembrance.

17 نیکان فریاد برآوردند و خداوند صدای ایشان را شنید و آنها را از تمام سختیهایشان رهانید.

Those cry, and the Lord heareth, and from all their distresses he delivereth them.

18 خداوند نزدیک دلشکستگان است؛ او آنانی را که امید خود را از دست داده‌اند، نجات می‌بخشد.

The Lord is nigh unto those that are broken-hearted: and he saveth those that are of a contrite spirit.

19 مشکلات شخص عادل زیاد است، اما خداوند او را از همهٔ مشکلاتش می‌رهاند.

Many are the afflictions of the righteous; but out of them all the Lord ever delivereth him.

20 خداوند تمام استخوانهای او را حفظ می‌کند و نمی‌گذارد حتی یکی از آنها شکسته شود.

He watcheth all his bones: not one of them is broken.

21 شرارت آدم شرور او را خواهد کشت؛ و دشمنان شخص عادل مجازات خواهند شد.

The evil will slay the wicked: and they who hate the righteous shall incur guiltiness.

22 خداوند جان خدمتگزاران خود را نجات می‌دهد؛ کسانی که به او پناه می‌برند، محکوم و مجازات نخواهند شد.

The Lord redeemeth the soul of his servants: and all that trust in him shall not incur guiltiness.