مزامیر 34

1 مزمور داوود، زمانی که نزد اَبیمِلِک خود را به دیوانگی زد، و او داوود را از آنجا بیرون راند. خداوند را در هر زمان ستایش خواهم کرد؛ شکر و سپاس از او پیوسته بر زبانم جاری خواهد بود.

[A Psalm] of David, when he changed his behaviour before Abimelech; who drove him away, and he departed. I will bless the LORD at all times: his praise [shall] continually [be] in my mouth.

2 جان من به خداوند افتخار می‌کند؛ فروتنان و بینوایان این را خواهند شنید و خوشحال خواهند شد.

My soul shall make her boast in the LORD: the humble shall hear [thereof], and be glad.

3 بیایید با من عظمت خداوند را اعلام کنید؛ بیایید با هم نام او را ستایش کنیم!

O magnify the LORD with me, and let us exalt his name together.

4 خداوند را به کمک طلبیدم و او مرا اجابت فرمود و مرا از همهٔ ترسهایم رها ساخت.

I sought the LORD, and he heard me, and delivered me from all my fears.

5 کسانی که به سوی او نظر می‌کنند از شادی می‌درخشند؛ آنها هرگز سرافکنده نخواهند شد.

They looked unto him, and were lightened: and their faces were not ashamed.

6 این حقیر فریاد برآورد و خداوند صدای او را شنید و او را از همهٔ مشکلاتش رهانید.

This poor man cried, and the LORD heard [him], and saved him out of all his troubles.

7 فرشتهٔ خداوند دور آنانی که از خداوند می‌ترسند و او را گرامی می‌دارند حلقه می‌زند و ایشان را از خطر می‌رهاند.

The angel of the LORD encampeth round about them that fear him, and delivereth them.

8 بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!

O taste and see that the LORD [is] good: blessed [is] the man [that] trusteth in him.

9 ای همهٔ عزیزان خداوند، او را گرامی بدارید؛ زیرا کسانی که ترس و احترام او را در دل دارند هرگز محتاج و درمانده نخواهند شد.

O fear the LORD, ye his saints: for [there is] no want to them that fear him.

10 شیرها نیز گرسنگی می‌کشند، اما طالبان خداوند از هیچ نعمتی بی‌بهره نیستند.

The young lions do lack, and suffer hunger: but they that seek the LORD shall not want any good [thing].

11 ای فرزندان، بیایید تا به شما درس خداترسی یاد بدهم. به من گوش کنید!

Come, ye children, hearken unto me: I will teach you the fear of the LORD.

12 کیست که می‌خواهد زندگی خوب و عمر طولانی داشته باشد؟

What man [is he that] desireth life, [and] loveth [many] days, that he may see good?

13 پس، زبانت را از بدی و دروغ حفظ کن.

Keep thy tongue from evil, and thy lips from speaking guile.

14 آری، از بدی دوری کن و نیکویی و آرامش را پیشهٔ خود ساز.

Depart from evil, and do good; seek peace, and pursue it.

15 چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان.

The eyes of the LORD [are] upon the righteous, and his ears [are open] unto their cry.

16 اما روی خداوند بر ضد بدکاران است و سرانجام، اثر آنها را از روی زمین محو خواهد ساخت.

The face of the LORD [is] against them that do evil, to cut off the remembrance of them from the earth.

17 نیکان فریاد برآوردند و خداوند صدای ایشان را شنید و آنها را از تمام سختیهایشان رهانید.

[The righteous] cry, and the LORD heareth, and delivereth them out of all their troubles.

18 خداوند نزدیک دلشکستگان است؛ او آنانی را که امید خود را از دست داده‌اند، نجات می‌بخشد.

The LORD [is] nigh unto them that are of a broken heart; and saveth such as be of a contrite spirit.

19 مشکلات شخص عادل زیاد است، اما خداوند او را از همهٔ مشکلاتش می‌رهاند.

Many [are] the afflictions of the righteous: but the LORD delivereth him out of them all.

20 خداوند تمام استخوانهای او را حفظ می‌کند و نمی‌گذارد حتی یکی از آنها شکسته شود.

He keepeth all his bones: not one of them is broken.

21 شرارت آدم شرور او را خواهد کشت؛ و دشمنان شخص عادل مجازات خواهند شد.

Evil shall slay the wicked: and they that hate the righteous shall be desolate.

22 خداوند جان خدمتگزاران خود را نجات می‌دهد؛ کسانی که به او پناه می‌برند، محکوم و مجازات نخواهند شد.

The LORD redeemeth the soul of his servants: and none of them that trust in him shall be desolate.