مزامیر 34

1 مزمور داوود، زمانی که نزد اَبیمِلِک خود را به دیوانگی زد، و او داوود را از آنجا بیرون راند. خداوند را در هر زمان ستایش خواهم کرد؛ شکر و سپاس از او پیوسته بر زبانم جاری خواهد بود.

For David, when he changed his countenance before Achimelech, who dismissed him, and he went his way. I will bless the Lord at all times, his praise shall be always in my mouth.

2 جان من به خداوند افتخار می‌کند؛ فروتنان و بینوایان این را خواهند شنید و خوشحال خواهند شد.

In the Lord shall my soul be praised: let the meek hear and rejoice.

3 بیایید با من عظمت خداوند را اعلام کنید؛ بیایید با هم نام او را ستایش کنیم!

O magnify the Lord with me; and let us extol his name together.

4 خداوند را به کمک طلبیدم و او مرا اجابت فرمود و مرا از همهٔ ترسهایم رها ساخت.

I sought the Lord, and he heard me; and he delivered me from all my troubles.

5 کسانی که به سوی او نظر می‌کنند از شادی می‌درخشند؛ آنها هرگز سرافکنده نخواهند شد.

Come ye to him and be enlightened: and your faces shall not be confounded.

6 این حقیر فریاد برآورد و خداوند صدای او را شنید و او را از همهٔ مشکلاتش رهانید.

This poor man cried, and the Lord heard him: and saved him out of all his troubles.

7 فرشتهٔ خداوند دور آنانی که از خداوند می‌ترسند و او را گرامی می‌دارند حلقه می‌زند و ایشان را از خطر می‌رهاند.

The angel of the Lord shall encamp round about them that fear him: and shall deliver them.

8 بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!

O taste, and see that the Lord is sweet: blessed is the man that hopeth in him.

9 ای همهٔ عزیزان خداوند، او را گرامی بدارید؛ زیرا کسانی که ترس و احترام او را در دل دارند هرگز محتاج و درمانده نخواهند شد.

Fear the Lord, all ye his saints: for there is no want to them that fear him.

10 شیرها نیز گرسنگی می‌کشند، اما طالبان خداوند از هیچ نعمتی بی‌بهره نیستند.

The rich have wanted, and have suffered hunger: but they that seek the Lord shall not be deprived of any good.

11 ای فرزندان، بیایید تا به شما درس خداترسی یاد بدهم. به من گوش کنید!

Come, children, hearken to me: I will teach you the fear of the Lord.

12 کیست که می‌خواهد زندگی خوب و عمر طولانی داشته باشد؟

Who is the man that desireth life: who loveth to see good days?

13 پس، زبانت را از بدی و دروغ حفظ کن.

Keep thy tongue from evil, and thy lips from speaking guile.

14 آری، از بدی دوری کن و نیکویی و آرامش را پیشهٔ خود ساز.

Turn away from evil and do good: seek after peace and pursue it.

15 چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان.

The eyes of the Lord are upon the just: and his ears unto their prayers.

16 اما روی خداوند بر ضد بدکاران است و سرانجام، اثر آنها را از روی زمین محو خواهد ساخت.

But the countenance of the Lord is against them that do evil things: to cut off the remembrance of them from the earth.

17 نیکان فریاد برآوردند و خداوند صدای ایشان را شنید و آنها را از تمام سختیهایشان رهانید.

The just cried, and the Lord heard them: and delivered them out of all their troubles.

18 خداوند نزدیک دلشکستگان است؛ او آنانی را که امید خود را از دست داده‌اند، نجات می‌بخشد.

The Lord is nigh unto them that are of a contrite heart: and he will save the humble of spirit.

19 مشکلات شخص عادل زیاد است، اما خداوند او را از همهٔ مشکلاتش می‌رهاند.

Many are the afflictions of the just; but out of them all will the Lord deliver them.

20 خداوند تمام استخوانهای او را حفظ می‌کند و نمی‌گذارد حتی یکی از آنها شکسته شود.

The Lord keepeth all their bones, not one of them shall be broken.

21 شرارت آدم شرور او را خواهد کشت؛ و دشمنان شخص عادل مجازات خواهند شد.

The death of the wicked is very evil: and they that hate the just shall be guilty.

22 خداوند جان خدمتگزاران خود را نجات می‌دهد؛ کسانی که به او پناه می‌برند، محکوم و مجازات نخواهند شد.

The Lord will redeem the souls of his servants: and none of them that trust in him shall offend.