مزامیر 33

1 ای عادلان، خداوند را با سرودی شاد ستایش کنید! خداوند را ستودن زیبندهٔ نیکان است.

Juble, I rettferdige, i Herren! For de opriktige sømmer sig lovsang.

2 خداوند را با بربط بپرستید و با عود ده تار برای او سرود بخوانید!

Pris Herren med citar, lovsyng ham til tistrenget harpe!

3 سرودهای تازه برای خداوند بسرایید، نیکو بنوازید و با صدای بلند بخوانید.

Syng en ny sang for ham, spill liflig med frydesang!

4 زیرا کلام خداوند راست و درست است و او در تمام کارهایش امین و وفادار است.

For Herrens ord er sant, og all hans gjerning er trofast.

5 او عدل و انصاف را دوست دارد. جهان سرشار از محبت خداوند است.

Han elsker rettferdighet og rett; jorden er full av Herrens miskunnhet.

6 به فرمان خداوند آسمانها به وجود آمد؛ او با کلام دهانش خورشید و ماه و ستارگان را آفرید.

Himlene er skapt ved Herrens ord, og all deres hær ved hans munns ånde.

7 او آبهای دریاها را در یک جا جمع کرد و آبهای عمیق را در مخزنها ریخت.

Han samler havets vann som en dynge, han legger de dype vann i forrådshus.

8 ای همهٔ مردم روی زمین، خداوند را حرمت بدارید و در برابر او سر تعظیم فرود آورید!

All jorden frykte for Herren, for ham beve alle de som bor på jorderike!

9 زیرا او دستور داد و دنیا آفریده شد؛ او امر فرمود و عالم هستی به وجود آمد.

For han talte, og det skjedde; han bød, og det stod der.

10 خداوند مشورت قومها را بی‌اثر می‌کند و نقشه‌های آنها را نقش بر آب می‌سازد.

Herren omstøter hedningenes råd, han gjør folkenes tanker til intet.

11 اما تصمیم خداوند قطعی است و نقشه‌های او تا ابد پایدار است.

Herrens råd står fast evindelig, hans hjertes tanker fra slekt til slekt.

12 خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است! خوشا به حال مردمی که خداوند، ایشان را برای خود برگزیده است!

Salig er det folk hvis Gud Herren er, det folk han har utvalgt til sin arv.

13 خداوند از آسمان نگاه می‌کند و همهٔ انسانها را می‌بیند؛

Fra himmelen skuer Herren ned han ser alle menneskenes barn.

14 او از مکان سکونت خود، تمام ساکنان جهان را زیر نظر دارد.

Fra det sted hvor han bor, ser han ned til alle dem som bor på jorden,

15 او که خالق دلهاست، خوب می‌داند که در دل و اندیشهٔ انسان چه می‌گذرد.

han som har skapt deres hjerter alle sammen, han som gir akt på alle deres gjerninger.

16 پادشاه به سبب قدرت لشکرش نیست که پیروز می‌شود؛ سرباز با زور بازویش نیست که نجات پیدا می‌کند.

En konge frelses ikke ved sin store makt, en helt reddes ikke ved sin store kraft.

17 اسب جنگی نمی‌تواند کسی را نجات دهد؛ امید بستن به آن کار بیهوده‌ای است.

Hesten er ikke å stole på til frelse, og med sin store styrke redder den ikke.

18 اما خداوند از کسانی که او را گرامی می‌دارند و انتظار محبتش را می‌کشند مراقبت می‌کند.

Se, Herrens øie ser til dem som frykter ham, som bier på hans miskunnhet,

19 او ایشان را از مرگ می‌رهاند و در هنگام قحطی آنها را زنده نگه می‌دارد.

for å utfri deres sjel fra døden og holde dem i live i hungersnød.

20 امید ما به خداوند است. او مددکار و مدافع ماست.

Vår sjel bier på Herren; han er vår hjelp og vårt skjold.

21 او مایهٔ شادی دل ماست. ما به نام مقدّس او توکل می‌کنیم.

For i ham fryder vårt hjerte sig, fordi vi setter vår lit til hans hellige navn.

22 خداوندا، محبت تو بر ما باد؛ زیرا ما به تو امید بسته‌ایم!

Din miskunnhet, Herre, være over oss, således som vi håper på dig!