< مزامیر 33 >

ای عادلان، خداوند را با سرودی شاد ستایش کنید! خداوند را ستودن زیبندهٔ نیکان است. 1
Rejoice in the LORD, O ye righteous: [for] praise is comely for the upright.
خداوند را با بربط بپرستید و با عود ده تار برای او سرود بخوانید! 2
Praise the LORD with harp: sing to him with the psaltery [and] an instrument of ten strings.
سرودهای تازه برای خداوند بسرایید، نیکو بنوازید و با صدای بلند بخوانید. 3
Sing to him a new song; play skillfully with a loud noise.
زیرا کلام خداوند راست و درست است و او در تمام کارهایش امین و وفادار است. 4
For the word of the LORD [is] right; and all his works [are done] in truth.
او عدل و انصاف را دوست دارد. جهان سرشار از محبت خداوند است. 5
He loveth righteousness and judgment: the earth is full of the goodness of the LORD.
به فرمان خداوند آسمانها به وجود آمد؛ او با کلام دهانش خورشید و ماه و ستارگان را آفرید. 6
By the word of the LORD were the heavens made; and all the host of them by the breath of his mouth.
او آبهای دریاها را در یک جا جمع کرد و آبهای عمیق را در مخزنها ریخت. 7
He gathereth the waters of the sea together as a heap: he layeth up the depth in store-houses.
ای همهٔ مردم روی زمین، خداوند را حرمت بدارید و در برابر او سر تعظیم فرود آورید! 8
Let all the earth fear the LORD: let all the inhabitants of the world stand in awe of him.
زیرا او دستور داد و دنیا آفریده شد؛ او امر فرمود و عالم هستی به وجود آمد. 9
For he spoke, and it was [done]; he commanded, and it stood fast.
خداوند مشورت قومها را بی‌اثر می‌کند و نقشه‌های آنها را نقش بر آب می‌سازد. 10
The LORD bringeth the counsel of the heathen to naught: he maketh the devices of the people of no effect.
اما تصمیم خداوند قطعی است و نقشه‌های او تا ابد پایدار است. 11
The counsel of the LORD standeth for ever, the thoughts of his heart to all generations.
خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است! خوشا به حال مردمی که خداوند، ایشان را برای خود برگزیده است! 12
Blessed [is] the nation whose God [is] the LORD; [and] the people [whom] he hath chosen for his own inheritance.
خداوند از آسمان نگاه می‌کند و همهٔ انسانها را می‌بیند؛ 13
The LORD looketh from heaven; he beholdeth all the sons of men.
او از مکان سکونت خود، تمام ساکنان جهان را زیر نظر دارد. 14
From the place of his habitation he looketh upon all the inhabitants of the earth.
او که خالق دلهاست، خوب می‌داند که در دل و اندیشهٔ انسان چه می‌گذرد. 15
He fashioneth their hearts alike; he considereth all their works.
پادشاه به سبب قدرت لشکرش نیست که پیروز می‌شود؛ سرباز با زور بازویش نیست که نجات پیدا می‌کند. 16
There is no king saved by the multitude of a host: a mighty man is not delivered by much strength.
اسب جنگی نمی‌تواند کسی را نجات دهد؛ امید بستن به آن کار بیهوده‌ای است. 17
A horse [is] a vain thing for safety: neither shall he deliver [any] by his great strength.
اما خداوند از کسانی که او را گرامی می‌دارند و انتظار محبتش را می‌کشند مراقبت می‌کند. 18
Behold, the eye of the LORD [is] upon them that fear him, upon them that hope in his mercy;
او ایشان را از مرگ می‌رهاند و در هنگام قحطی آنها را زنده نگه می‌دارد. 19
To deliver their soul from death, and to keep them alive in famine.
امید ما به خداوند است. او مددکار و مدافع ماست. 20
Our soul waiteth for the LORD: he [is] our help and our shield.
او مایهٔ شادی دل ماست. ما به نام مقدّس او توکل می‌کنیم. 21
For our heart shall rejoice in him, because we have trusted in his holy name.
خداوندا، محبت تو بر ما باد؛ زیرا ما به تو امید بسته‌ایم! 22
Let thy mercy, O LORD, be upon us, according as we hope in thee.

< مزامیر 33 >