< مزامیر 33 >

ای عادلان، خداوند را با سرودی شاد ستایش کنید! خداوند را ستودن زیبندهٔ نیکان است. 1
Shout for joy in the Lord, you righteous: praise for the upright is seemly.
خداوند را با بربط بپرستید و با عود ده تار برای او سرود بخوانید! 2
Give thanks to the Lord on the lyre, play to him on a ten-stringed harp.
سرودهای تازه برای خداوند بسرایید، نیکو بنوازید و با صدای بلند بخوانید. 3
Sing to him a new song, play skilfully and shout merrily.
زیرا کلام خداوند راست و درست است و او در تمام کارهایش امین و وفادار است. 4
For the Lord is straight in his promise; and all that he does is in faithfulness.
او عدل و انصاف را دوست دارد. جهان سرشار از محبت خداوند است. 5
Justice and right he loves; the earth is full of his kindness.
به فرمان خداوند آسمانها به وجود آمد؛ او با کلام دهانش خورشید و ماه و ستارگان را آفرید. 6
By his word the heavens were made, all their host by the breath of his mouth.
او آبهای دریاها را در یک جا جمع کرد و آبهای عمیق را در مخزنها ریخت. 7
He gathers the sea in a bottle, the ocean he puts into store-houses.
ای همهٔ مردم روی زمین، خداوند را حرمت بدارید و در برابر او سر تعظیم فرود آورید! 8
Let the whole world honour the Lord, let all who live on earth be in awe.
زیرا او دستور داد و دنیا آفریده شد؛ او امر فرمود و عالم هستی به وجود آمد. 9
For at his word it came into being, at his command it stood forth.
خداوند مشورت قومها را بی‌اثر می‌کند و نقشه‌های آنها را نقش بر آب می‌سازد. 10
The Lord frustrates the designs of the nations, what the peoples have purposed, he brings to nought,
اما تصمیم خداوند قطعی است و نقشه‌های او تا ابد پایدار است. 11
but the Lord’s own design will stand forever, and what his heart has purposed, through all generations.
خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است! خوشا به حال مردمی که خداوند، ایشان را برای خود برگزیده است! 12
Happy the nation whose God is the Lord, the people he chose for himself as his own.
خداوند از آسمان نگاه می‌کند و همهٔ انسانها را می‌بیند؛ 13
The Lord looks down from heaven, he sees all of humanity;
او از مکان سکونت خود، تمام ساکنان جهان را زیر نظر دارد. 14
from where he rules he gazes on all who inhabit the earth.
او که خالق دلهاست، خوب می‌داند که در دل و اندیشهٔ انسان چه می‌گذرد. 15
He fashions the hearts of them all, and gives heed to all that they do.
پادشاه به سبب قدرت لشکرش نیست که پیروز می‌شود؛ سرباز با زور بازویش نیست که نجات پیدا می‌کند. 16
It is not by great armies that kings are victorious, it is not by great strength that a warrior saves himself;
اسب جنگی نمی‌تواند کسی را نجات دهد؛ امید بستن به آن کار بیهوده‌ای است. 17
false hope is the war-horse to usher in victory, for all its great might it can provide no escape.
اما خداوند از کسانی که او را گرامی می‌دارند و انتظار محبتش را می‌کشند مراقبت می‌کند. 18
See! The eye of the Lord is on those who fear him, on those who hope in his kindness;
او ایشان را از مرگ می‌رهاند و در هنگام قحطی آنها را زنده نگه می‌دارد. 19
to deliver their life from death, and to keep them alive in famine.
امید ما به خداوند است. او مددکار و مدافع ماست. 20
We wait for the Lord: he is our help and our shield.
او مایهٔ شادی دل ماست. ما به نام مقدّس او توکل می‌کنیم. 21
For in him our heart is glad, we trust in his holy name.
خداوندا، محبت تو بر ما باد؛ زیرا ما به تو امید بسته‌ایم! 22
Let your kindness, O Lord, be upon us, as is our hope in you.

< مزامیر 33 >