< مزامیر 30 >
مزمور داوود. سرودی برای تبّرک معبد. خداوندا، تو را ستایش میکنم، زیرا مرا نجات دادی و نگذاشتی دشمنانم به من بخندند. | 1 |
[Ein Psalm, ein Einweihungslied des Hauses. Von David.] Ich will dich erheben, Jehova, denn [O. daß] du hast mich emporgezogen und hast nicht über mich sich freuen lassen meine Feinde.
ای خداوند، ای خدای من، وقتی نزد تو فریاد برآوردم و کمک طلبیدم، مرا شفا دادی. | 2 |
Jehova, mein Gott! zu dir habe ich geschrieen, und du hast mich geheilt.
مرا از لب گور برگرداندی و از چنگال مرگ نجاتم دادی تا نمیرم. (Sheol ) | 3 |
Jehova! du hast meine Seele aus dem Scheol heraufgeführt, hast mich belebt aus denen, die in die Grube hinabfahren. (Sheol )
ای سرسپردگان خداوند، او را ستایش کنید! نام مقدّس خداوند را بستایید، | 4 |
Singet Psalmen [Eig. Singspielte; so auch v 12;33,2 usw.] Jehova, ihr seine Frommen, und preiset sein heiliges Gedächtnis! [d. h. seinen heiligen Namen; vergl. 2. Mose 3,15]
زیرا غضب او لحظهای است، اما رحمت و محبت او دائمی! اگر تمام شب نیز اشک بریزیم، صبحگاهان باز شادی آغاز میشود. | 5 |
Denn ein Augenblick ist in seinem Zorn, ein Leben in seiner Gunst; am Abend kehrt Weinen ein, und am Morgen ist Jubel da.
هنگامی که خوشحال و کامیاب بودم، به خود گفتم هرگز شکست نخواهم خورد. | 6 |
Ich zwar sagte in meinem Wohlergehen: [Eig. in meiner Ruhe, Sorglosigkeit] Ich werde nicht wanken ewiglich.
فکر میکردم مانند کوه همیشه پا برجا و پایدار خواهم بود. اما همین که تو، ای خداوند، روی خود را از من برگرداندی، ترسان و پریشان شدم. | 7 |
Jehova! in deiner Gunst hattest du festgestellt meinen Berg; [Eig. Stärke bestellt meinem Berge] du verbargst dein Angesicht, ich ward bestürzt.
ای خداوند، در پیشگاه تو نالیدم و التماسکنان گفتم: | 8 |
Zu dir, Jehova, rief ich, und zum Herrn flehte ich:
«نابودی من برای تو چه فایدهای دارد؟ اگر بمیرم و زیر خاک بروم، آیا غبار خاک من، تو را خواهد ستود؟ آیا جسد خاک شدهٔ من از وفاداری و صداقت تو سخن خواهد گفت؟ | 9 |
Was für Gewinn ist in meinem Blute, in meinem Hinabfahren in die Grube? Wird der Staub dich preisen? Wird er deine Wahrheit verkünden?
خداوندا، دعایم را بشنو و بر من رحم کن! ای خداوند، مددکار من باش!» | 10 |
Höre, Jehova, und sei mir gnädig! Jehova, sei mein Helfer!
خدایا، تو ماتم مرا به پایکوبی تبدیل کردی! تو رخت عزا را از تنم درآوردی و لباس جشن و شادی به من پوشاندی. | 11 |
Meine Wehklage hast du mir in einen Reigen verwandelt, mein Sacktuch [d. h. mein Trauerkleid] hast du gelöst, und mit Freude mich umgürtet;
بنابراین سکوت نخواهم کرد و با تمام وجود در وصف تو سرود خواهم خواند. ای یهوه خدای من، تا به ابد تو را سپاس خواهم گفت! | 12 |
auf daß meine Seele [W. Ehre; wie Ps. 7,5;16,9] dich besinge und nicht schweige. Jehova, mein Gott, in Ewigkeit werde ich dich preisen!