مزمور داوود. ای خداوند، به داد من برس، زیرا در کمال صداقت رفتار میکنم و توکل راسخ به تو دارم. | 1 |
خداوندا، مرا بیازما. فکر و دل مرا تفتیش کن و پاک ساز؛ | 2 |
زیرا محبت تو را در نظر دارم و وفاداری تو را شعار زندگی خود کردهام. | 3 |
با مردان نادرست همنشین نمیشوم و با اشخاص ریاکار رفت و آمد نمیکنم. | 4 |
از بدکاران نفرت دارم و با شریران معاشرت نمیکنم. | 5 |
دستهای خود را خواهم شست تا نشان دهم که بیگناهم، سپس مذبح تو را طواف خواهم کرد. | 6 |
آنگاه با سراییدن سرود شکرگزاری کارهای شگفتانگیز تو را به همه خبر خواهم داد. | 7 |
خداوندا، خانهٔ تو را که حضور پرجلالت در آنجاست، دوست میدارم. | 8 |
پس با من مانند بدکاران و قاتلان رفتار نکن که رشوه میدهند و خون مردم را میریزند. | 9 |
10 |
اما من راستی را پیشه کردهام؛ بر من رحم کن و مرا نجات ده. | 11 |
خداوند را در حضور مردم سپاس خواهم گفت، زیرا مرا از خطر رهانیده است. | 12 |