< مزامیر 26 >

مزمور داوود. ای خداوند، به داد من برس، زیرا در کمال صداقت رفتار می‌کنم و توکل راسخ به تو دارم. 1
Af David. Skaf mig Ret, o HERRE, thi jeg vandrer i Uskyld, stoler paa HERREN uden at vakle.
خداوندا، مرا بیازما. فکر و دل مرا تفتیش کن و پاک ساز؛ 2
Ransag mig, HERRE, og prøv mig, gransk mine Nyrer og mit Hjerte;
زیرا محبت تو را در نظر دارم و وفاداری تو را شعار زندگی خود کرده‌ام. 3
thi din Miskundhed staar mig for Øje, jeg vandrer i din Sandhed.
با مردان نادرست همنشین نمی‌شوم و با اشخاص ریاکار رفت و آمد نمی‌کنم. 4
Jeg tager ej Sæde blandt Løgnere, blandt falske kommer jeg ikke.
از بدکاران نفرت دارم و با شریران معاشرت نمی‌کنم. 5
Jeg hader de ondes Forsamling, hos gudløse sidder jeg ej.
دستهای خود را خواهم شست تا نشان دهم که بی‌گناهم، سپس مذبح تو را طواف خواهم کرد. 6
Jeg tvætter mine Hænder i Renhed, at jeg kan vandre omkring dit Alter, HERRE,
آنگاه با سراییدن سرود شکرگزاری کارهای شگفت‌انگیز تو را به همه خبر خواهم داد. 7
for at istemme Takkesang, fortælle om alle dine Undere.
خداوندا، خانهٔ تو را که حضور پرجلالت در آنجاست، دوست می‌دارم. 8
HERRE, jeg elsker dit Hus, det Sted, hvor din Herlighed bor.
پس با من مانند بدکاران و قاتلان رفتار نکن که رشوه می‌دهند و خون مردم را می‌ریزند. 9
Bortriv ikke min Sjæl med Syndere, mit Liv med blodstænkte Mænd,
10
i hvis Hænder er Skændselsdaad, hvis højre er fuld af Bestikkelse.
اما من راستی را پیشه کرده‌ام؛ بر من رحم کن و مرا نجات ده. 11
Jeg har jo vandret i Uskyld, forløs mig og vær mig naadig!
خداوند را در حضور مردم سپاس خواهم گفت، زیرا مرا از خطر رهانیده است. 12
Min Fod staar paa den jævne Grund, i Forsamlinger vil jeg love HERREN.

< مزامیر 26 >