مزامیر 25

1 مزمور داوود. ای خداوند، راز دل خود را با تو در میان می‌گذارم.

Von David. Zu dir, o HERR, erheb’ ich meine Seele,

2 خدایا، من بر تو توکل دارم، پس نگذار شرمنده شوم و دشمنانم با دیدن بدبختی من شادی کنند.

mein Gott, auf dich vertraue ich:

3 بله، آنانی که به تو امیدوارند هرگز سرافکنده نخواهند شد؛ کسانی سرافکنده می‌شوند که بی‌جهت مردم را فریب می‌دهند.

Nein, keiner, der auf dich harrt, wird enttäuscht; enttäuscht wird nur, wer dich treulos verläßt. –

4 ای خداوند، راه خود را به من نشان ده و احکام خود را به من بیاموز.

Tu mir kund, o HERR, deine Wege, deine Pfade lehre mich!

5 راستی خود را به من تعلیم ده و مرا هدایت فرما، زیرا تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. تمام روز امید من تو هستی.

Laß mich wandeln in deiner Wahrheit und lehre mich, denn du bist der Gott meines Heils: deiner harre ich allezeit. –

6 ای خداوند، رحمت ازلی و محبت عظیم خود را به یاد آر!

Gedenke der Erweise deines Erbarmens, o HERR, und daß deine Gnadenverheiße aus der Urzeit stammen;

7 خطایا و گناهان جوانی‌ام را ببخش! ای خداوند، به محبت خویش و به خاطر نیکویی خود مرا یاد کن!

gedenke nicht der Sünden meiner Jugend und meiner Vergehen: nein, nach deiner Gnade gedenke meiner um deiner Güte willen!

8 خداوند نیکو و عادل است؛ او راه راست خود را به کسانی که از راه منحرف شوند نشان خواهد داد.

Gütig und aufrichtig ist der HERR; darum weist er den Sündern den rechten Weg,

9 او شخص فروتن را در انجام کارهای درست هدایت خواهد کرد و راه خود را به او تعلیم خواهد داد.

läßt Bedrückte wandeln in richtiger Weise und lehrt die Dulder seinen Weg.

10 خداوند تمام کسانی را که عهد او را نگاه می‌دارند و از اوامرش پیروی می‌کنند، با وفاداری و محبت هدایت می‌کند.

Alle Pfade des HERRN sind Gnade und Treue denen, die seinen Bund und seine Gebote halten.

11 ای خداوند، گناه من بزرگ است، به خاطر نام خودت آن را بیامرز!

Um deines Namens willen, o HERR, vergib mir meine Schuld, denn sie ist groß! –

12 اگر کسی خداترس باشد، خدا راه راست را به او نشان خواهد داد.

Wie steht’s mit dem Mann, der den HERRN fürchtet? Dem zeigt er den Weg, den er wählen soll.

13 او همیشه کامیاب خواهد بود و فرزندانش در دنیا پایدار خواهند شد.

Er selbst wird wohnen im Glück, und seine Kinder werden das Land besitzen.

14 خداوند به کسانی اعتماد دارد که از او اطاعت می‌کنند. او عهد خود را به ایشان تعلیم می‌دهد.

Freundschaft hält der HERR mit denen, die ihn fürchten, und sein Bund will zur Erkenntnis sie führen. –

15 چشم امید من همیشه بر خداوند است، زیرا تنها او می‌تواند مرا از خطر برهاند.

Meine Augen sind stets auf den HERRN gerichtet, denn er wird meine Füße aus dem Netze ziehn.

16 ای خداوند، به من توجه فرما و بر من رحم نما، زیرا تنها و درمانده‌ام.

Wende dich mir zu und sei mir gnädig! Denn einsam bin ich und elend.

17 غمهای دلم زیاد شده است، مرا از غصه‌هایم رها ساز!

Die Ängste meines Herzens sind schwer geworden: o führ’ mich heraus aus meinen Nöten!

18 به فقر و بدبختی من توجه کن و همهٔ گناهانم را بیامرز.

Sieh mein Elend an und mein Ungemach und vergib mir alle meine Sünden! –

19 دشمنانم را ببین که چه زیادند و چقدر از من نفرت دارند!

Sieh meine Feinde an, wie viele ihrer sind und wie sie mich hassen mit frevlem Haß.

20 جانم را حفظ کن و مرا نجات ده تا شرمنده نشوم، زیرا که بر تو توکل کرده‌ام.

Behüte meine Seele und rette mich, nicht enttäuscht laß mich werden: ich traue auf dich!

21 باشد که کمال و راستی من حافظ من باشند، زیرا به تو پناه می‌برم.

Unschuld und Redlichkeit mögen mich behüten, denn ich harre deiner, o HERR! –

22 خدایا، بنی‌اسرائیل را از تمام مشکلاتش نجات ده!

O Gott, erlöse Israel aus allen seinen Nöten!