< مزامیر 23 >

مزمور داوود. خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. 1
David ih Saam laa. Angraeng loe kai ih tuu toepkung ah oh; kam tang mak ai.
در مرتعهای سبز مرا می‌خواباند، به سوی آبهای آرام هدایتم می‌کند 2
Anih mah qam kahing ahmuen ah ang taboksak: anih mah tui taengah ang hoih.
و جان مرا تازه می‌سازد. او به خاطر نام پرشکوه خود مرا به راه راست رهبری می‌کند. 3
Anih mah ka hinghaih tha ang caksak: anih mah angmah ih ahmin hanah, toenghaih loklam ah ang hoih.
حتی اگر از درهٔ تاریک مرگ نیز عبور کنم، نخواهم ترسید، زیرا تو، ای شبان من، با من هستی! عصا و چوبدستی تو به من قوت قلب می‌بخشد. 4
Ue, duekhaih tahlip mah khuk ih tahawt thungah ka caeh langlacadoeh, kai nang oh thuih pongah, kahoih ai hmuen roe to ka zii mak ai: nang ih thing hoi cunghet mah poekhaih ang mongsak.
سفره‌ای برای من در برابر دیدگان دشمنانم پهن می‌کنی! سَرَم را به روغن تدهین می‌کنی. پیاله‌ام از برکت تو لبریز است. 5
Ka misanawk hmaa ah caboi nang paroep pae: ka lu ah situi nang bawh; ka boengloeng loe amtlai pok.
اطمینان دارم که در طول عمر خود، نیکویی و رحمت تو، ای خداوند، همراه من خواهد بود و من تا ابد در خانهٔ تو ساکن خواهم شد. 6
Ka hing thung hoihaih hoi palungnathaih to ka hnu poe ueloe, Angraeng imthung ah dungzan khoek to ka om tih boeh.

< مزامیر 23 >