< مزامیر 22 >

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ 1
Керівнику хору. На мотив «Лань на світанку». Псалом Давидів. Боже мій, Боже мій, чому Ти покинув мене? [Чому] Ти стоїш осторонь, коли я волаю про порятунок?
شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی. 2
Боже мій, я кличу вдень – Ти не відповідаєш, вночі – і немає мені спокою.
با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری. 3
Але ж Ти – Святий; Ти, [оточений] хваліннями Ізраїлю, сидиш [на престолі].
پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی. 4
На Тебе покладалися батьки наші, надію покладали, і Ти рятував їх.
نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند. 5
До Тебе волали й були визволені, на Тебе надію покладали й не зганьбилися.
اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام. 6
Я ж – черв’як, а не людина, ганьба серед людей, засоромлений серед народу.
هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند: 7
Усі, хто бачить мене, глузують з мене: кепкують вустами, похитують головою.
«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟» 8
«Він покладався на Господа, [тож] нехай визволить його, нехай врятує його, якщо Він його уподобав».
ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. 9
Ти ж, Господи, вивів мене з утроби, навчив мене довіряти [Тобі] ще біля грудей моєї матері.
هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی. 10
На Тебе я покинутий від самого народження, від лона матері моєї Ти – мій Бог.
اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد. 11
Не віддаляйся від мене, адже скорбота близько, а помічника немає.
دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند. 12
Оточили мене численні бугаї, міцні бугаї з Башану обступили мене.
همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند. 13
Пащі свої роззявили на мене, немов лев, що терзає здобич і реве.
نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. 14
Я розлився, як вода, і всі кістки мої роз’єдналися, серце моє перетворилося на віск, розтануло серед моїх нутрощів.
گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای. 15
Моя [життєва] сила висохла, немов череп’я, і язик мій прилип до піднебіння. Ти поклав мене до смертного пороху.
دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. 16
Пси обступили мене, збіговисько злодіїв оточило мене, прокололи руки мої та ноги мої.
از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. 17
Усі кістки свої я можу перелічити, а вони вирячилися й глузливо дивляться на мене.
لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند. 18
Вони ділять між собою мої шати й за одяг мій кидають жереб.
ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب! 19
А Ти, Господи, не віддаляйся! Сило моя, поспіши мені на допомогу.
جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده. 20
Визволи мою душу від меча, мою єдину – від псів.
مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده! 21
Врятуй мене від пащі лева, і від рогів диких биків – смиренну [душу] мою.
نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود. 22
Я звіщатиму ім’я Твоє братам моїм, посеред зібрання хвалитиму Тебе.
ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید! 23
Ті, хто Господа боїться, хваліть Його! Усі нащадки Якова славте Його! Тремтіть перед Ним, усі нащадки Ізраїля!
او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند. 24
Бо не знехтував Він і не відцурався приниження убогого, і не відвернув обличчя Свого від нього, але почув, коли той волав до Нього.
در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود. 25
Тобі моя хвала у зібранні великому. Я виконаю обітниці мої перед тими, хто Його боїться.
فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند! 26
Бідняки їстимуть і наситяться, хвалитимуть Господа ті, хто Його шукає. Нехай живуть повіки серця ваші!
همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد. 27
Згадають Господа й навернуться до Нього всі краї землі, і поклоняться перед Тобою усі сім’ї народів.
زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند. 28
Бо Господеві належить царство, Він править народами.
همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! 29
Усі багатії землі будуть їсти й поклоняться Йому; схиляться на коліна всі, що сходять до [смертного] пороху й не можуть душу свою зберегти живою.
نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید. 30
Нащадки служитимуть Йому, розповідатимуть наступному поколінню про Володаря.
به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است. 31
Прийдуть і звіщатимуть Його правду народові, що має народитися, про те, що зробив Він.

< مزامیر 22 >