مزامیر 22
| برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ | 1 |
For the Chief Musician; set to Aijeleth hash-Shahar. A Psalm of David. My God, my God, why hast thou forsaken me? [why art thou so] far from helping me, [and from] the words of my roaring?
| شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی. | 2 |
O my God, I cry in the day-time, but thou answerest not; and in the night season, and am not silent.
| با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری. | 3 |
But thou art holy, O thou that inhabitest the praises of Israel.
| پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی. | 4 |
Our fathers trusted in thee: they trusted, and thou didst deliver them.
| نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند. | 5 |
They cried unto thee, and were delivered: they trusted in thee, and were not ashamed.
| اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام. | 6 |
But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.
| هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند: | 7 |
All they that see me laugh me to scorn: they shoot out the lip, they shake the head, [saying],
| «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟» | 8 |
Commit [thyself] unto the LORD; let him deliver him: let him deliver him, seeing he delighteth in him.
| ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. | 9 |
But thou art he that took me out the womb: thou didst make me trust [when I was] upon my mother’s breasts.
| هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی. | 10 |
I was cast upon thee from the womb: thou art my God from my mother’s belly.
| اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد. | 11 |
Be not far from me; for trouble is near; for there is none to help.
| دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند. | 12 |
Many bulls have compassed me: strong bulls of Bashan have beset me round.
| همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند. | 13 |
They gape upon me with their mouth, [as] a ravening and a roaring lion.
| نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. | 14 |
I am poured out like water, and all my bones are out of joint: my heart is like wax; it is melted in the midst of my bowels.
| گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای. | 15 |
My Strength is dried up like a potsherd; and my tongue cleaveth to my jaws; and thou hast brought me into the dust of death.
| دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. | 16 |
For dogs have compassed me: the assembly of evil-doers have enclosed me; they pierced my hands and my feet.
| از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. | 17 |
I may tell all my bones; they look and stare upon me:
| لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند. | 18 |
They part my garments among them, and upon my vesture do they cast lots.
| ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب! | 19 |
But be not thou far off, O LORD: O thou my succour, haste thee to help me.
| جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده. | 20 |
Deliver my soul from the sword; my darling from the power of the dog;
| مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده! | 21 |
Save me from the lion’s mouth; yea, from the horns of the wild-oxen thou hast answered me.
| نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود. | 22 |
I will declare thy name unto my brethren: in the midst of the congregation will I praise thee.
| ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید! | 23 |
Ye that fear the LORD, praise him; all ye the seed of Jacob, glorify him; and stand in awe of him, all ye the seed of Israel.
| او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند. | 24 |
For he hath not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; neither hath he hid his face from him; but when he cried unto him, he heard.
| در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود. | 25 |
Of thee cometh my praise in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.
| فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند! | 26 |
The meek shall eat and be satisfied: they shall praise the LORD that seek after him: let your heart live for ever.
| همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد. | 27 |
All the ends of the earth shall remember and turn unto the LORD: and all the kindreds of the nations shall worship before thee.
| زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند. | 28 |
For the kingdom is the LORD’S: and he is the ruler over the nations.
| همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! | 29 |
All the fat ones of the earth shall eat and worship: all they that go down to the dust shall bow before him, even he that cannot keep his soul alive.
| نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید. | 30 |
A seed shall serve him; it shall be told of the Lord unto the [next] generation.
| به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است. | 31 |
They shall come and shall declare his righteousness unto a people that shall be born, that he hath done it.
