مزامیر 22
| برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ | 1 |
For the Leader; upon Aijeleth ha-Shahar. A Psalm of David. My God, my God, why hast Thou forsaken me, and art far from my help at the words of my cry?
| شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی. | 2 |
O my God, I call by day, but Thou answerest not; and at night, and there is no surcease for me.
| با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری. | 3 |
Yet Thou art holy, O Thou that art enthroned upon the praises of Israel.
| پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی. | 4 |
In Thee did our fathers trust; they trusted, and Thou didst deliver them.
| نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند. | 5 |
Unto Thee they cried, and escaped; in Thee did they trust, and were not ashamed.
| اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام. | 6 |
But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.
| هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند: | 7 |
All they that see me laugh me to scorn; they shoot out the lip, they shake the head:
| «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟» | 8 |
'Let him commit himself unto the LORD! let Him rescue him; let Him deliver him, seeing He delighteth in him.'
| ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. | 9 |
For Thou art He that took me out of the womb; Thou madest me trust when I was upon my mother's breasts.
| هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی. | 10 |
Upon Thee I have been cast from my birth; Thou art my God from my mother's womb.
| اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد. | 11 |
Be not far from me; for trouble is near; for there is none to help.
| دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند. | 12 |
Many bulls have encompassed me; strong bulls of Bashan have beset me round.
| همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند. | 13 |
They open wide their mouth against me, as a ravening and a roaring lion.
| نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. | 14 |
I am poured out like water, and all my bones are out of joint; my heart is become like wax; it is melted in mine inmost parts.
| گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای. | 15 |
My strength is dried up like a potsherd; and my tongue cleaveth to my throat; and Thou layest me in the dust of death.
| دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. | 16 |
For dogs have encompassed me; a company of evil-doers have inclosed me; like a lion, they are at my hands and my feet.
| از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. | 17 |
I may count all my bones; they look and gloat over me.
| لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند. | 18 |
They part my garments among them, and for my vesture do they cast lots.
| ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب! | 19 |
But Thou, O LORD, be not far off; O Thou my strength, hasten to help me.
| جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده. | 20 |
Deliver my soul from the sword; mine only one from the power of the dog.
| مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده! | 21 |
Save me from the lion's mouth; yea, from the horns of the wild-oxen do Thou answer me.
| نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود. | 22 |
I will declare Thy name unto my brethren; in the midst of the congregation will I praise Thee.
| ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید! | 23 |
'Ye that fear the LORD, praise Him; all ye the seed of Jacob, glorify Him; and stand in awe of Him, all ye the seed of Israel.
| او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند. | 24 |
For He hath not despised nor abhorred the lowliness of the poor; neither hath He hid His face from him; but when he cried unto Him, He heard.'
| در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود. | 25 |
From Thee cometh my praise in the great congregation; I will pay my vows before them that fear Him.
| فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند! | 26 |
Let the humble eat and be satisfied; let them praise the LORD that seek after Him; may your heart be quickened for ever!
| همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد. | 27 |
All the ends of the earth shall remember and turn unto the LORD; and all the kindreds of the nations shall worship before Thee.
| زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند. | 28 |
For the kingdom is the LORD'S; and He is the ruler over the nations.
| همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! | 29 |
All the fat ones of the earth shall eat and worship; all they that go down to the dust shall kneel before Him, even he that cannot keep his soul alive.
| نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید. | 30 |
A seed shall serve him; it shall be told of the Lord unto the next generation.
| به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است. | 31 |
They shall come and shall declare His righteousness unto a people that shall be born, that He hath done it.
