مزامیر 22
| برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ | 1 |
Til Sangmesteren. Efter »Morgenrødens Hind«. En Salme af David.
| شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی. | 2 |
Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.
| با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری. | 3 |
Min Gud, jeg raaber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.
| پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی. | 4 |
Og dog er du den hellige, som troner paa Israels Lovsange.
| نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند. | 5 |
Paa dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;
| اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام. | 6 |
de raabte til dig og frelstes, forlod sig paa dig og blev ikke til Skamme.
| هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند: | 7 |
Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;
| «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟» | 8 |
alle, der ser mig, haaner mig, vrænger Mund og ryster paa Hovedet:
| ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. | 9 |
»Han har væltet sin Sag paa HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham.«
| هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی. | 10 |
Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;
| اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد. | 11 |
paa dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.
| دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند. | 12 |
Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!
| همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند. | 13 |
Stærke Tyre staar omkring mig, Basans vældige omringer mig,
| نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. | 14 |
spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.
| گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای. | 15 |
Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet paa mig;
| دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. | 16 |
min Gane er tør som et Potteskaar, til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.
| از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند. | 17 |
Thi Hunde staar omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,
| لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند. | 18 |
jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de paa mig.
| ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب! | 19 |
Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.
| جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده. | 20 |
Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!
| مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده! | 21 |
Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!
| نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود. | 22 |
Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.
| ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید! | 23 |
Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:
| او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند. | 24 |
»I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!
| در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود. | 25 |
Thi han foragtede ikke, forsmaaede ikke den armes Raab, skjulte ikke sit Aasyn for ham, men hørte, da han raabte til ham!«
| فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند! | 26 |
Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;
| همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد. | 27 |
de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!
| زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند. | 28 |
Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Aasyn;
| همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! | 29 |
thi HERRENS er Riget, han er Folkenes Hersker.
| نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید. | 30 |
De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Aasyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.
| به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است. | 31 |
Ham skal Efterkommerne tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer; de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.
