مزامیر 22

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.

2 شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی.

Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.

3 با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری.

A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!

4 پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی.

U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;

5 نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.

k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.

6 اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام.

A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.

7 هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند:

Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:

8 «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»

“U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”

9 ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.

Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.

10 هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی.

Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.

11 اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد.

Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.

12 دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند.

Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.

13 همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند.

Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.

14 نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.

Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.

15 گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای.

Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.

16 دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,

17 از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند.

sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.

18 لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.

Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.

19 ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب!

Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!

20 جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده.

Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.

21 مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده!

Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!

22 نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.

A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.

23 ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید!

“Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!

24 او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند.

Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”

25 در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود.

Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.

26 فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند!

Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!

27 همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد.

Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.

28 زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند.

Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.

29 همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!

Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,

30 نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید.

njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'

31 به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است.

slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”