مزامیر 2

1 چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟

Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

2 پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او.

Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

3 آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!»

"Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss."

4 اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد.

Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

5 سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد.

Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

6 خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

"Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg."

7 پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام.

Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: "Du är min son, jag har i dag fött dig.

8 از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت.

Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

9 تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“»

Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem."

10 بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید!

Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

11 با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛

Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

12 پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.

Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.