< مزامیر 2 >

چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟ 1
Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?
پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او. 2
Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:
آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!» 3
La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!
اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد. 4
Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.
سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد. 5
Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:
خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!» 6
Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!
پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام. 7
Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.
از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت. 8
Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.
تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“» 9
Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.
بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید! 10
Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!
با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛ 11
Tjen Herren med frykt og juble med beven!
پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند. 12
Kyss Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham.

< مزامیر 2 >