مزامیر 2

1 چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟

Perché le genti congiurano perché invano cospirano i popoli?

2 پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او.

Insorgono i re della terra e i principi congiurano insieme contro il Signore e contro il suo Messia:

3 آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!»

«Spezziamo le loro catene, gettiamo via i loro legami».

4 اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد.

Se ne ride chi abita i cieli, li schernisce dall'alto il Signore.

5 سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد.

Egli parla loro con ira, li spaventa nel suo sdegno:

6 خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

«Io l'ho costituito mio sovrano sul Sion mio santo monte».

7 پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام.

Annunzierò il decreto del Signore. Egli mi ha detto: «Tu sei mio figlio, io oggi ti ho generato.

8 از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت.

Chiedi a me, ti darò in possesso le genti e in dominio i confini della terra.

9 تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“»

Le spezzerai con scettro di ferro, come vasi di argilla le frantumerai».

10 بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید!

E ora, sovrani, siate saggi istruitevi, giudici della terra;

11 با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛

servite Dio con timore e con tremore esultate;

12 پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.

che non si sdegni e voi perdiate la via. Improvvisa divampa la sua ira. Beato chi in lui si rifugia.