مزامیر 2
| چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟ | 1 |
Warum toben die Völker, und sinnen die Nationen Vergebliches?
| پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او. | 2 |
Die Könige der Erde treten auf, und die Fürsten ratschlagen miteinanderwider Jahwe und seinen Gesalbten.
| آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!» | 3 |
“Laßt uns ihre Fesseln zerreißen und ihre Stricke von uns werfen!”
| اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد. | 4 |
Der im Himmel thronet, lacht; der Herr spottet ihrer.
| سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد. | 5 |
Dann redet er zu ihnen in seinem Zorn und in seinem Grimme schreckt er sie.
| خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!» | 6 |
“Habe doch ich meinen König eingesetzt auf dem Zion, meinem Heiligen Berge!”
| پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام. | 7 |
Laßt mich Kunde geben von einem Beschluß: Jahwe sprach zu mir: Du bist mein Sohn; ich habe dich heute gezeugt!
| از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت. | 8 |
Heische von mir, so will ich dir die Völker zum Erbe geben und die Enden der Erde zum Eigentum!
| تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“» | 9 |
Mit eisernem Stabe magst du sie zerschmettern, wie Töpfergefäß sie zertrümmern.
| بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید! | 10 |
Nun denn, ihr Könige, handelt klug! Laßt euch warnen, ihr Richter auf Erden!
| با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛ | 11 |
Dienet Jahwe voll Furcht und jubelt unter Zittern.
| پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند. | 12 |
Küsset den Sohn, damit er nicht zürne, und euer Weg euch ins Verderben führt. Denn leicht könnte sein Zorn entbrennen; wohl allen, die bei ihm Zuflucht suchen!
