مزامیر 18

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم!

Dem Musikmeister. Vom Knechte Jahwes, von David, der an Jahwe die Worte dieses Liedes richtete, als ihn Jahwe aus der Gewalt aller seiner Feinde und aus der Hand Sauls errettet hatte. Er sprach: Ich will dich erhöhen, Jahwe, meine Stärke! Jahwe ist mein Fels in meiner Drangsal und mein Erretter.

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

Mein Gott ist mein Hort, bei dem ich Zuflucht suche, mein Schild und mein Heilshorn, meine Burg.

3 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

Den Preiswürdigen rufe ich, Jahwe, so werde ich von meinen Feinden befreit.

4 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

Denn umringt hatten mich Wasserwogen, und tückische Bäche schreckten mich;

5 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

Bande der Unterwelt umfingen mich, Schlingen des Todes überfielen mich. (Sheol h7585)

6 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

Da mir angst ward, rief ich Jahwe an und zu meinem Gotte schrie ich. Er hörte aus seinem Palaste meine Stimme, und mein Geschrei kam vor ihn, drang zu seinen Ohren.

7 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

Er blickte her - da wankte die Erde, und der Berge Grundfesten erbebten und schwankten hin und her, weil er ergrimmt war.

8 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

Rauch stieg auf in seiner Nase, und Feuer fraß aus seinem Munde; glühende Kohlen brannten von ihm aus.

9 او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

Er neigte den Himmel und ließ sich herab, während Dunkel unter seinen Füßen war.

10 سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت.

Er bestieg einen Kerub und flog dahin und schwebte einher auf den Fittigen des Windes.

11 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

Er machte Finsternis zu seiner Hülle, ringsum zu seiner Hütte Wasserdunkel, dichte Wolken.

12 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

Vom Glanze vor ihm brachen durch seine Wolken, Hagel und Feuerkohlen.

13 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

Da donnerte im Himmel Jahwe und der Höchste ließ seine Stimme erschallen.

14 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

Er schleuderte seine Pfeile und zerstreute sie, blitzte Blitze und scheuchte sie.

15 آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد.

Da wurden sichtbar die Betten des Meers, und bloßgelegt die Grundfesten des Erdkreises vor deinem Schelten, Jahwe, vor dem Schnauben des Odems deiner Nase!

16 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

Er langte herab aus der Höhe, ergriff mich, zog mich aus großen Wassern.

17 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید.

Er entriß mich meinem starken Feinde und meinen Hassern, weil sie mir zu mächtig waren.

18 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

Sie überfielen mich an meinem Unglückstag, aber Jahwe ward meine Stütze.

19 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

Er führte mich heraus in freien Raum, riß mich heraus, weil er Wohlgefallen an mir hatte.

20 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

Jahwe erweist mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vergilt er mir.

21 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

Denn ich hielt inne die Wege Jahwes und frevelte nicht gegen meinen Gott.

22 همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

Denn alle seine Rechte sind mir gegenwärtig, und seine Satzungen schob ich nicht beiseite.

23 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

Ich war redlich gegen ihn und hütete mich vor meiner Verschuldung.

24 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام.

Da vergalt mir Jahwe nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vor seinen Augen.

25 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

Gegen den Liebreichen zeigst du dich liebreich, gegen den Redlichen zeigst du dich redlich,

26 اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی.

gegen den Lauteren zeigst du dich lauter und gegen den Verkehrten zeigst du dich verdreht.

27 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

Denn du schaffst Hilfe gedrücktem Volk, aber hoffärtige Augen erniedrigst du.

28 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

Denn du lässest meine Leuchte scheinen; Jahwe, mein Gott, erhellt meine Finsternis.

29 با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

Denn durch dich zerbreche ich Mauern und mit meinem Gotte springe ich über Wälle.

30 راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

Gottes Weg ist vollkommen! Das Wort Jahwes ist durchläuert: ein Schild ist er allen, die bei ihm Zuflucht suchen.

31 کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟

Denn wer ist Gott außer Jahwe, und wer ein Hort außer unserem Gott?

32 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

Dem Gott, der mich mit Stärke gürtet und meinen Weg eben macht;

33 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

der meine Füße den Hindinnen gleich macht und mich auf Höhen stellt,

34 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

der meine Hände streiten lehrt, daß meine Arme den ehernen Bogen spannen.

35 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Und du gabst mir den Schild deines Heils und deine Rechte stützte mich, und deine Herablassung machte mich groß.

36 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Du machtest weiten Raum für meinen Schritt, und meine Knöchel wankten nicht.

37 دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

Ich verfolgte meine Feinde und holte sie ein und kehrte nicht um, bis ich sie vernichtet.

38 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

Ich zerschmetterte sie, daß sie nicht mehr aufstehen konnten, dahinsanken unter meine Füße.

39 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

Du gürtetest mich mit Stärke zum Streit, beugtest meine Widersacher unter mich.

40 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

Du ließest meine Feinde vor mir fliehen, und meine Hasser - die rottete ich aus!

41 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

Sie schrieen - aber da war kein Helfer, zu Jahwe - aber er antwortete ihnen nicht.

42 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

Und ich zermalmte sie wie Staub vor dem Winde, wie Gassenkot leerte ich sie aus.

43 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Du errettetest mich aus Völkerfehden, setztest mich zum Haupte der Heiden: Leute, die ich nicht kannte, wurden mir unterthan.

44 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

Aufs Hörensagen gehorchen sie mir, die Söhne der Fremde schmeicheln mir.

45 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

Die Söhne der Fremde schmachten dahin und zittern hervor aus ihren Schlössern.

46 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

Es lebt Jahwe und gepriesen ist mein Hort, und hoch erhaben der Gott meines Heils;

47 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

der Gott, der mir Rache gab und die Völker unter mich trieb,

48 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

der mich herausriß aus meinen Feinden, und über meine Widersacher erhöhtest du mich; vor dem gewaltthätigen Mann errettetest du mich.

49 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

Darum will ich dich preisen, Jahwe, unter den Heiden und deinem Namen singen,

50 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند.

der seinem Könige großes Heil verleiht und seinem Gesalbten Huld erweist, David und seinem Samen bis in Ewigkeit!

David Escapes through a Window