مزامیر 18

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم!

For the Chief Musician. [A Psalm] of David the servant of the LORD, who spake unto the LORD the words of this song in the day that the LORD delivered him from the hand of all his enemies, and from the hand of Saul: and he said, I love thee, O LORD, my strength.

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

The LORD is my rock, and my fortress, and my deliverer; my God, my strong rock, in him will I trust; my shield, and the horn of my salvation, my high tower.

3 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

I will call upon the LORD, who is worthy to be praised: so shall I be saved from mine enemies.

4 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

The cords of death compassed me, and the floods of ungodliness made me afraid.

5 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

The cords of Sheol were round about me: the snares of death came on me. (Sheol h7585)

6 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

In my distress I called upon the LORD, and cried unto my God: he heard my voice out of his temple, and my cry before him came into his ears.

7 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

Then the earth shook and trembled, me foundations also of the mountains moved and were shaken, because he was wroth.

8 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

There went up a smoke out of his nostrils, and fire out of his mouth devoured: coals were kindled by it.

9 او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

He bowed the heavens also, and came down, and thick darkness was under his feet.

10 سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت.

And he rode upon a cherub, and did fly, yea, he flew swiftly upon the wings of the wind.

11 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

He made darkness his hiding place, his pavilion round about him; darkness of waters, thick clouds of the skies.

12 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

At the brightness before him his thick clouds passed, hailstones and coals of fire.

13 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

The LORD also thundered in the heavens, and the Most High uttered his voice; hailstones and coals of fire.

14 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

And he sent out his arrows, and scattered them; yea, lightnings manifold, and discomfited them.

15 آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد.

Then the channels of waters appeared, and the foundations of the world were laid bare, at thy rebuke, O LORD, at the blast of the breath of thy nostrils.

16 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

He sent from on high, he took me; he drew me out of many waters.

17 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید.

He delivered me from my strong enemy, and from them that hated me, for they were too mighty for me.

18 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

They came upon me in the day of my calamity: but the LORD was my stay.

19 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

He brought me forth also into a large place; he delivered me, because he delighted in me.

20 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

The LORD rewarded me according to my righteousness; according to the cleanness of my hands hath he recompensed me.

21 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

For I have kept the ways of the LORD, and have not wickedly departed from my God.

22 همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

For all his judgments were before me, and I put not away his statutes from me.

23 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

I was also perfect with him, and I kept myself from mine iniquity.

24 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام.

Therefore hath the LORD recompensed me according to my righteousness, according to the cleanness of my hands in his eyesight.

25 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

With the merciful thou wilt shew thyself merciful; with the perfect man thou wilt shew thyself perfect;

26 اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی.

With the pure thou wilt shew thyself pure; and with the perverse thou wilt shew thyself froward.

27 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

For thou wilt save the afflicted people; but the haughty eyes thou wilt bring down.

28 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

For thou wilt light my lamp: the LORD my God will lighten my darkness.

29 با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

For by thee I run upon a troop; and by my God do I leap over a wall.

30 راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

As for God, his way is perfect: the word of the LORD is tried; he is a shield unto all them that trust in him.

31 کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟

For who is God, save the LORD? and who is a rock, beside our God?

32 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

The God that girdeth me with strength, and maketh my way perfect.

33 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

He maketh my feet like hinds’ [feet]: and setteth me upon my high places,

34 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

He teacheth my hands to war; so that mine arms do bend a bow of brass.

35 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Thou hast also given me the shield of thy salvation: and thy right hand hath holden me up, and thy gentleness hath made me great.

36 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Thou hast enlarged my steps under me, and my feet have not slipped.

37 دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

I will pursue mine enemies, and overtake them: neither will I turn again till they are consumed.

38 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

I will smite them through that they shall not be able to rise: they shall fall under my feet.

39 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

For thou hast girded me with strength unto the battle: thou hast subdued under me those that rose up against me.

40 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

Thou hast also made mine enemies turn their backs unto me, that I might cut off them that hate me.

41 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

They cried, but there was none to save: even unto the LORD, but he answered them not.

42 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

Then did I beat them small as the dust before the wind: I did cast them out as the mire of the streets.

43 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Thou hast delivered me from the strivings of the people; thou hast made me the head of the nations: a people whom I have not known shall serve me.

44 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

As soon as they hear of me they shall obey me: the strangers shall submit themselves unto me.

45 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

The strangers shall fade away, and shall come trembling out of their close places.

46 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

The LORD liveth; and blessed be my rock; and exalted be the God of my salvation:

47 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

Even the God that executeth vengeance for me, and subdueth peoples under me.

48 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

He rescueth me from mine enemies: yea, thou liftest me up above them that rise up against me: thou deliverest me from the violent man.

49 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

Therefore I will give thanks unto thee, O LORD, among the nations, and will sing praises unto thy name.

50 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند.

Great deliverance giveth he to his king; and sheweth lovingkindness to his anointed, to David and to his seed, for evermore.

David Escapes through a Window