مزامیر 18

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم!

To the chief Musician. [A Psalm] of David, the servant of Jehovah, who spoke to Jehovah the words of this song in the day that Jehovah had delivered him out of the hand of all his enemies and out of the hand of Saul. And he said, I will love thee, O Jehovah, my strength.

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

Jehovah is my rock, and my fortress, and my deliverer; my God, my rock, in whom I will trust; my shield, and the horn of my salvation, my high tower.

3 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

I will call upon Jehovah, who is to be praised: so shall I be saved from mine enemies.

4 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

The bands of death encompassed me, and torrents of Belial made me afraid.

5 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

The bands of Sheol surrounded me, the cords of death encountered me. (Sheol h7585)

6 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

In my distress I called upon Jehovah, and I cried out to my God; he heard my voice out of his temple, and my cry came before him, into his ears.

7 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

Then the earth shook and quaked, and the foundations of the mountains trembled and shook, because he was wroth.

8 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

There went up a smoke out of his nostrils, and fire out of his mouth devoured: coals burned forth from it.

9 او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

And he bowed the heavens, and came down; and darkness was under his feet.

10 سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت.

And he rode upon a cherub and did fly; yea, he flew fast upon the wings of the wind.

11 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

He made darkness his secret place, his tent round about him: darkness of waters, thick clouds of the skies.

12 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

From the brightness before him his thick clouds passed forth: hail and coals of fire.

13 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

And Jehovah thundered in the heavens, and the Most High uttered his voice: hail and coals of fire.

14 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

And he sent his arrows, and scattered [mine enemies]; and he shot forth lightnings, and discomfited them.

15 آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد.

And the beds of the waters were seen, and the foundations of the world were uncovered at thy rebuke, Jehovah, at the blast of the breath of thy nostrils.

16 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

He reached forth from above, he took me, he drew me out of great waters:

17 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید.

He delivered me from my strong enemy, and from them that hated me; for they were mightier than I.

18 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

They encountered me in the day of my calamity, but Jehovah was my stay.

19 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

And he brought me forth into a large place; he delivered me, because he delighted in me.

20 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

Jehovah hath rewarded me according to my righteousness; according to the cleanness of my hands hath he recompensed me.

21 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

For I have kept the ways of Jehovah, and have not wickedly departed from my God.

22 همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

For all his ordinances were before me, and I did not put away his statutes from me;

23 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

And I was upright with him, and kept myself from mine iniquity.

24 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام.

And Jehovah hath recompensed me according to my righteousness, according to the cleanness of my hands in his sight.

25 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

With the gracious thou dost shew thyself gracious; with the upright man thou dost shew thyself upright;

26 اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی.

With the pure thou dost shew thyself pure; and with the perverse thou dost shew thyself contrary.

27 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

For it is thou that savest the afflicted people; but the haughty eyes wilt thou bring down.

28 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

For it is thou that makest my lamp to shine: Jehovah my God enlighteneth my darkness.

29 با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

For by thee I have run through a troop; and by my God have I leaped over a wall.

30 راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

As for God, his way is perfect; the word of Jehovah is tried: he is a shield to all that trust in him.

31 کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟

For who is God save Jehovah? and who is a rock if not our God?

32 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

The God who girdeth me with strength, and maketh my way perfect,

33 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

Who maketh my feet like hinds' [feet], and setteth me upon my high places;

34 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

Who teacheth my hands to war, and mine arms bend a bow of brass;

35 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

And thou didst give me the shield of thy salvation, and thy right hand held me up; and thy condescending gentleness hath made me great.

36 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Thou didst enlarge my steps under me, and mine ankles have not wavered.

37 دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

I pursued mine enemies, and overtook them; and I turned not again till they were consumed.

38 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

I crushed them, and they were not able to rise: they fell under my feet.

39 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

And thou girdedst me with strength to battle; thou didst subdue under me those that rose up against me.

40 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

And mine enemies didst thou make to turn their backs unto me, and those that hated me I destroyed.

41 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

They cried, and there was none to save; — unto Jehovah, and he answered them not.

42 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

And I did beat them small as dust before the wind; I did cast them out as the mire of the streets.

43 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Thou hast delivered me from the strivings of the people; thou hast made me the head of the nations: a people I knew not doth serve me.

44 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

At the hearing of the ear, they obey me: strangers come cringing unto me.

45 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

Strangers have faded away, and they come trembling forth from their close places.

46 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

Jehovah liveth; and blessed be my rock; and exalted be the God of my salvation,

47 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

The God who hath avenged me, and hath subjected the peoples to me;

48 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

Who hath delivered me from mine enemies: yea, thou hast lifted me up above them that rose up against me; from the man of violence hast thou delivered me.

49 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

Therefore will I give thanks to thee, Jehovah, among the nations, and will sing psalms to thy name.

50 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند.

[It is he] who giveth great deliverances to his king, and sheweth loving-kindness to his anointed, to David, and to his seed for evermore.

David Escapes through a Window