< مزامیر 18 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند. داوود این سرود را هنگامی سرایید که خداوند او را از چنگ تمام دشمنان و از چنگ شائول رهانید. داوود چنین سرود: ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم! 1
Til Sangmesteren; af David, Herrens Tjener, som talte Ordene af denne Sang for Herren paa den Dag, Herren havde friet ham fra alle hans Fjenders Haand og fra Sauls Haand.
خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. 2
Og han sagde: Herre! jeg har dig hjertelig kær, min Styrke!
او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! 3
Herren er min Klippe, min Befæstning og min Frelser; min Gud er min Klippe, paa hvem jeg forlader mig, mit Skjold og mit Frelsens Horn, min faste Borg.
مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. 4
Jeg vil paakalde Herren, som bør loves, saa bliver jeg frelst fra mine Fjender.
مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) 5
Dødens Reb omspændte mig, og Belials Bække forfærdede mig. (Sheol h7585)
اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. 6
Helvedes Reb omgave mig; Dødens Snarer kom over mig. (questioned)
آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. 7
Da jeg var i Angest, raabte jeg til Herren, ja, jeg raabte til min Gud; han hørte min Røst fra sit Tempel, og mit Raab til ham kom for hans Øren.
دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. 8
Og Jorden bævede og rystede, og Bjergenes Grundvolde skælvede; og de bævede, thi han var vred.
او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. 9
Der opgik Røg af hans Næse, og Ild af hans Mund fortærede; Gløder gnistrede ud af den.
سوار بر فرشته‌ای پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت. 10
Og han bøjede Himmelen og for ned, og der var Mørkhed under hans Fødder.
او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. 11
Og han for paa Keruben og drog frem, og han fløj paa Vejrets Vinger.
درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. 12
Han satte Mørkhed til sit Skjul, til sit Paulun trindt omkring sig, mørke Vande og tykke Skyer.
آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. 13
Fra Glansen foran ham fore hans Skyer frem, Hagel og Gløder.
او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. 14
Og Herren tordnede i Himmelen, og den Højeste udgav sin Røst; der var Hagel og Gløder.
آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد. 15
Og han udskød sine Pile og adspredte dem, og han lod det lyne stærkt og forfærdede dem.
خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. 16
Da saas Vandenes Leje, og Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, Herre! ved din Næses Aandes Vejr.
مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید. 17
Han udrakte sin Haand fra det høje, han hentede mig, han drog mig op af de store Vande.
وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. 18
Han friede mig fra min stærke Fjende og fra mine Avindsmænd; thi de vare mig for stærke.
او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. 19
De overfaldt mig i min Modgangs Tid; men Herren var min Understøttelse.
خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، 20
Og han førte mig ud i det frie; han frelste mig, thi han havde Lyst til mig.
زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. 21
Herren vederlagde mig efter min Retfærdighed; han betalte mig efter mine Hænders Renhed.
همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. 22
Thi jeg har bevaret Herrens Veje, og jeg er ikke funden skyldig for min Gud.
در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. 23
Thi alle hans Domme ere for mig, og fra hans Skikke viger jeg ikke.
خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام. 24
Men jeg var oprigtig for ham og vogtede mig for min Synd.
خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. 25
Og Herren betalte mig efter min Retfærdighed, efter mine Hænders Renhed for hans Øjne.
اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی. 26
Imod den fromme beviser du dig from; imod den oprigtige Mand viser du dig oprigtig;
تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. 27
imod den rene viser du dig ren, og imod den forvendte viser du dig forvendt.
ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. 28
Thi du frelser det elendige Folk, og du fornedrer de høje Øjne.
با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. 29
Thi du bringer min Lampe til at lyse; Herren min Gud opklarer mit Mørke.
راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. 30
Thi ved dig stormer jeg imod en Trop, og ved min Gud springer jeg over en Mur.
کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟ 31
Guds Vej er fuldkommen; Herrens Tale er lutret, han er alle dem et Skjold, som tro paa ham.
خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. 32
Thi hvo er en Gud uden Herren? og hvo er en Klippe uden vor Gud?
پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. 33
Den Gud, som omgjorder mig med Kraft og gør min Vej fuldkommen,
او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. 34
han gør mine Fødder som Hindernes og lader mig staa fast paa mine Høje.
خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. 35
Han vænner mine Hænder til Striden, og mine Arme spænde Kobberbuen.
زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. 36
Og du giver mig din Frelses Skjold, og din højre Haand understøtter mig, og din Nedladelse gør mig stor.
دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. 37
Du gør Rummet vidt under mig for mine Skridt, og mine Ankler vakle ikke.
آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. 38
Jeg forfølger mine Fjender og naar dem og vender ikke tilbage, før jeg har udryddet dem.
تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. 39
Jeg knuser dem, at de ikke kunne staa op; de faldt under mine Fødder.
تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. 40
Og du har omgjordet mig med Kraft til Striden; du bøjede mine Modstandere under mig.
فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. 41
Og du har drevet mig mine Fjender paa Flugt; mine Hadere udryddede jeg.
من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. 42
De raabte, men der var ingen Frelser; til Herren, men han svarede dem ikke.
تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. 43
Og jeg støder dem smaa som Støv for Vejret, som Dynd paa Gader fejer jeg dem bort.
بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. 44
Du udfriede mig fra Folkenes Kiv, du satte mig til Hedningernes Hoved, et Folk, som jeg ikke kendte, de tjene mig.
آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. 45
Da deres Øren hørte om mig, adløde de mig, den fremmedes Børn smigrede for mig.
خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! 46
Den fremmedes Børn henvisne; de komme skælvende frem af deres Borge.
خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، 47
Herren lever, højlovet er min Klippe og højt ophøjet min Frelses Gud,
و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. 48
den Gud, som giver mig Hævn, og tvinger Folkene under mig.
ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. 49
Du er den, som udfrier mig fra mine Fjender, du sætter mig i Sikkerhed for mine Modstandere, du redder mig fra Voldsmanden.
خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند. 50
Derfor vil jeg bekende dig, Herre! iblandt Hedningerne og lovsynge dit Navn. Stor Frelse beviser han sin Konge og gør Miskundhed imod sin Salvede, imod, David og imod hans Sæd evindelig.

< مزامیر 18 >