< مزامیر 17 >

دعای داوود. ای خداوند، فریاد عدالت خواهانهٔ مرا بشنو و به دعای من که از دل بی‌ریا برمی‌آید، توجه فرما! 1
A Prayer by David. Hear, LORD, my righteous plea. Give ear to my prayer that doesn’t go out of deceitful lips.
تو واقعیت را می‌دانی، پس بی‌گناهی مرا اعلام کن. 2
Let my sentence come out of your presence. Let your eyes look on equity.
تو از دل من باخبری. حتی در شب به سراغم آمدی و مرا آزمودی و خطایی در من نیافتی. هیچ بدی در سخنان من نبوده است، 3
You have proved my heart. You have visited me in the night. You have tried me, and found nothing. I have resolved that my mouth shall not disobey.
و من خود را از گناهکاران دور نگه داشته، از راههای آنها پیروی نکرده‌ام، بلکه از کلام تو اطاعت نموده‌ام 4
As for the deeds of men, by the word of your lips, I have kept myself from the ways of the violent.
و پاهای من هرگز از راههای تو منحرف نشده‌اند. 5
My steps have held fast to your paths. My feet have not slipped.
ای خدا، من تو را می‌خوانم زیرا یقین دارم که مرا اجابت خواهی نمود پس دعای مرا بشنو. 6
I have called on you, for you will answer me, God. Turn your ear to me. Hear my speech.
ای که با دست پرقدرتت کسانی را که به تو پناه می‌آورند از دست دشمنان می‌رهانی، محبت بی‌دریغت را به من بنمایان. 7
Show your marvelous loving kindness, you who save those who take refuge by your right hand from their enemies.
از من مانند مردمک چشمت مواظبت نما و مرا زیر سایهٔ بالهای خود پنهان کن. 8
Keep me as the apple of your eye. Hide me under the shadow of your wings,
مرا از چنگ دشمنانی که محاصره‌ام می‌کنند و بر من هجوم می‌آورند، برهان. 9
from the wicked who oppress me, my deadly enemies, who surround me.
این سنگدلان متکبر، مرا احاطه کرده‌اند و منتظر فرصتی هستند تا مرا از پای درآورند. 10
They close up their callous hearts. With their mouth they speak proudly.
11
They have now surrounded us in our steps. They set their eyes to cast us down to the earth.
آنها مانند شیری درنده در کمین من نشسته‌اند تا مرا بدرند. 12
He is like a lion that is greedy of his prey, as it were a young lion lurking in secret places.
ای خداوند، برخیز و در مقابل آنها بایست و آنها را به زانو درآور! با شمشیر خود، جانم را از دست گناهکاران نجات بده! 13
Arise, LORD, confront him. Cast him down. Deliver my soul from the wicked by your sword,
خداوندا، با قدرت دست خود مرا از چنین مردمانی که دل به این دنیا بسته‌اند، برهان. اما شکم کسانی را که عزیز تو هستند سیر کن. باشد که فرزندان ایشان مال فراوان داشته باشند، و برای اولادشان نیز ارث باقی بگذارند. 14
from men by your hand, LORD, from men of the world, whose portion is in this life. You fill the belly of your cherished ones. Your sons have plenty, and they store up wealth for their children.
اما من از دیدن روی تو است که سیر می‌شوم. هنگامی که بیدار شوم تو را خواهم دید، زیرا تو گناه مرا بخشیده‌ای. 15
As for me, I shall see your face in righteousness. I shall be satisfied, when I awake, with seeing your form.

< مزامیر 17 >