مزامیر 17

1 دعای داوود. ای خداوند، فریاد عدالت خواهانهٔ مرا بشنو و به دعای من که از دل بی‌ریا برمی‌آید، توجه فرما!

A prayer of David. Listen, O Lord of my righteousness, attend to my petition; give ear to my prayer not [uttered] with deceitful lips.

2 تو واقعیت را می‌دانی، پس بی‌گناهی مرا اعلام کن.

Let my judgment come forth from your presence; let mine eyes behold righteousness.

3 تو از دل من باخبری. حتی در شب به سراغم آمدی و مرا آزمودی و خطایی در من نیافتی. هیچ بدی در سخنان من نبوده است،

You has proved mine heart; you have visited [me] by night; you have tried me as with fire, and unrighteousness has not been found in me: [I am purposed] that my mouth shall not speak [amiss].

4 و من خود را از گناهکاران دور نگه داشته، از راههای آنها پیروی نکرده‌ام، بلکه از کلام تو اطاعت نموده‌ام

As for the works of men, by the words of your lips I have guarded [myself from] hard ways.

5 و پاهای من هرگز از راههای تو منحرف نشده‌اند.

Direct my steps in your paths, that my steps slip not.

6 ای خدا، من تو را می‌خوانم زیرا یقین دارم که مرا اجابت خواهی نمود پس دعای مرا بشنو.

I have cried, for you heard me, O God: incline your ear to me, and listen to my words.

7 ای که با دست پرقدرتت کسانی را که به تو پناه می‌آورند از دست دشمنان می‌رهانی، محبت بی‌دریغت را به من بنمایان.

Show the marvels of your mercies, you that save them that hope in you.

8 از من مانند مردمک چشمت مواظبت نما و مرا زیر سایهٔ بالهای خود پنهان کن.

Keep me as the apple of the eye from those that resist your right hand: you shall screen me by the covering of your wings,

9 مرا از چنگ دشمنانی که محاصره‌ام می‌کنند و بر من هجوم می‌آورند، برهان.

from the face of the ungodly that have afflicted me: mine enemies have compassed about my soul.

10 این سنگدلان متکبر، مرا احاطه کرده‌اند و منتظر فرصتی هستند تا مرا از پای درآورند.

They have enclosed [themselves with] their own fat: their mouth has spoken pride.

11

They have now cast me out and compassed me round about: they have set their eyes [so as] to bow them down to the ground.

12 آنها مانند شیری درنده در کمین من نشسته‌اند تا مرا بدرند.

They laid wait for me as a lion ready for prey, and like a lion's whelp dwelling in secret [places].

13 ای خداوند، برخیز و در مقابل آنها بایست و آنها را به زانو درآور! با شمشیر خود، جانم را از دست گناهکاران نجات بده!

Arise, O Lord, prevent them, and cast them down: deliver my soul from the ungodly: [draw] your sword,

14 خداوندا، با قدرت دست خود مرا از چنین مردمانی که دل به این دنیا بسته‌اند، برهان. اما شکم کسانی را که عزیز تو هستند سیر کن. باشد که فرزندان ایشان مال فراوان داشته باشند، و برای اولادشان نیز ارث باقی بگذارند.

because of the enemies of your hand: O Lord, destroy them from the earth; scatter them in their life, though their belly has been filled with your hidden [treasures]: they have been satisfied with uncleanness, and have left the remnant [of their possessions] to their babes.

15 اما من از دیدن روی تو است که سیر می‌شوم. هنگامی که بیدار شوم تو را خواهم دید، زیرا تو گناه مرا بخشیده‌ای.

But I shall appear in righteousness before your face: I shall be satisfied when your glory appears.