مزامیر 16

1 غزل داوود. ای خدا، از من محافظت فرما، زیرا که به تو پناه آورده‌ام.

۱ مکتوم داود ای خدا مرا محافظت فرما، زیرا برتوتوکل می‌دارم.

2 به خداوند گفتم: «تو خداوند من هستی و من جز تو هیچ چیز خوب ندارم.»

۲ خداوند را گفتم: «توخداوند من هستی. نیکویی من نیست غیر از تو.»

3 بزرگان واقعی دنیا کسانی هستند که به تو ایمان دارند، و ایشان مایهٔ شادی من می‌باشند.

۳ و اما مقدسانی که در زمین‌اند و فاضلان، تمامی خوشی من در ایشان است.

4 آنان که به دنبال خدایان دیگر می‌روند دچار دردهای زیادی خواهند شد. من برای این خدایان قربانی نخواهم کرد و حتی نام آنها را بر زبان نخواهم آورد.

۴ دردهای آنانی که عقب (خدای ) دیگر می‌شتابند، بسیار خواهدشد. هدایای خونی‌ایشان را نخواهم ریخت، بلکه نام ایشان را به زبانم نخواهم آورد.

5 ای خداوند، تو همه چیز من هستی! تو پیالۀ برکت من هستی! آنچه دارم، در تو محفوظ است.

۵ خداوند نصیب قسمت و کاسه من است. توقرعه مرا نگاه می‌داری.

6 زمینی که به من بخشیده‌ای زمینی است دلپذیر. چه میراثی عالی به من داده‌ای!

۶ خطه های من به‌جایهای خوش افتاد. میراث بهی به من رسیده است.

7 خداوند را شکر می‌کنم که مرا راهنمایی می‌کند و حتی شب هنگام نیز مرا تعلیم می‌دهد.

۷ خداوند را که مرا نصیحت نمود، متبارک می‌خوانم. شبانگاه نیز قلبم مرا تنبیه می‌کند.

8 خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم. او در کنار من است و هیچ چیز نمی‌تواند مرا بلرزاند.

۸ خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم. چونکه به‌دست راست من است، جنبش نخواهم خورد.

9 پس دلم شاد است و زبانم در وجد؛ بدنم نیز در امنیت ساکن است.

۹ از این‌رو دلم شادی می‌کند و جلالم به وجد می‌آید؛ جسدم نیز در اطمینان ساکن خواهدشد.

10 زیرا تو جان مرا در چنگال مرگ رها نخواهی کرد و نخواهی گذاشت قُدّوسِ تو در قبر بپوسد. (Sheol h7585)

۱۰ زیرا جانم را در عالم اموات ترک نخواهی کرد، و قدوس خود را نخواهی گذاشت که فسادرا بیند. (Sheol h7585)

11 تو راه حیات را به من نشان خواهی داد. حضور تو مرا از شادی لبریز می‌کند و بودن در کنار تو به من لذتی جاودانی می‌بخشد.

۱۱ طریق حیات را به من خواهی آموخت. به حضور تو کمال خوشی است و به‌دست راست تو لذت‌ها تا ابدالاباد!

David Attacks the Ammonites