مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Alaba al Señor; porque es bueno hacer melodía a nuestro Dios; la alabanza es agradable y hermosa.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

El Señor edifica a Jerusalén; hace que todos los desterrados de Israel se unan.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Él hace que el corazón quebrantado sea bueno, y les echa aceite sobre sus heridas.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Él ve el número de las estrellas; él les da todos sus nombres.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Grande es nuestro Señor, y grande su poder; no hay límite para su sabiduría.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

El Señor da ayuda a los pobres en espíritu; pero él envía a los pecadores avergonzados.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Haz canciones de alabanza al Señor; hacer melodía a nuestro Dios con instrumentos de música.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Por su mano el cielo está cubierto de nubes y la lluvia se almacena para la tierra; él hace que la hierba sea alta en las montañas.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Él da alimento a toda bestia, y a los cuervos jóvenes en respuesta a su clamor.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Él no tiene deleite en la fuerza de un caballo; él no disfruta de las piernas de un hombre.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

El Señor se complace en sus adoradores, y en aquellos cuya esperanza está en su misericordia.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Alaben al Señor, oh Jerusalén; alaben a su Dios, oh Sión.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Hizo fuertes las ataduras de hierro de tus puertas; él ha enviado bendiciones a tus hijos dentro de tus paredes.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Él da paz en toda tu tierra, haciendo tus tiendas llenas de grano gordo.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Él envía sus órdenes a la tierra; su palabra sale rápidamente.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Él da la nieve como la lana; él envía gotas de hielo como el polvo.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Hace caer el hielo como gotas de lluvia: el agua se endurece por el frío.

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Al pronunciar su palabra, el hielo se convierte en agua; cuando él envía su viento, hay un flujo de aguas.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Él le aclara su palabra a Jacob, enseñando a Israel sus leyes y sus decisiones.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

No hizo estas cosas por ninguna otra nación; y en cuanto a sus leyes, no las conocen. Dejen que el Señor sea alabado.