مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

ALABAD á JAH, porque es bueno cantar salmos á nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Jehová edifica á Jerusalem; á los echados de Israel recogerá.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

El sana á los quebrantados de corazón, y liga sus heridas.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

El cuenta el número de las estrellas; á todas ellas llama por sus nombres.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Grande es el Señor nuestro, y de mucha potencia; y de su entendimiento no hay número.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Jehová ensalza á los humildes; humilla los impíos hasta la tierra.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Cantad á Jehová con alabanza, cantad con arpa á nuestro Dios.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

El [es] el que cubre los cielos de nubes, el que prepara la lluvia para la tierra, el que hace á los montes producir hierba.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

El da á la bestia su mantenimiento, [y] á los hijos de los cuervos que claman.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

No toma contentamiento en la fortaleza del caballo, ni se complace en las piernas del hombre.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Complácese Jehová en los que le temen, y en los que esperan en su misericordia.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Alaba á Jehová, Jerusalem; alaba á tu Dios, Sión.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Porque fortificó los cerrojos de tus puertas; bendijo á tus hijos dentro de ti.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

El pone en tu término la paz; te hará saciar de grosura de trigo.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

El envía su palabra á la tierra; muy presto corre su palabra.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

El da la nieve como lana, derrama la escarcha como ceniza.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

El echa su hielo como pedazos: delante de su frío ¿quién estará?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Enviará su palabra, y los derretirá: soplará su viento, y fluirán las aguas.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

El denuncia sus palabras á Jacob, sus estatutos y sus juicios á Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

No ha hecho esto con toda gente; y no conocieron sus juicios. Aleluya.