< مزامیر 147 >

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! 1
Alabád a Jehová; porque es bueno cantar salmos a nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. 2
El que edifica a Jerusalem, Jehová: los echados de Israel recogerá.
او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد. 3
El que sana a los quebrantados de corazón; y el que liga sus dolores.
خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند. 4
El que cuenta el número de las estrellas, y a todas ellas llama por sus nombres.
خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست. 5
Grande es el Señor nuestro, y de mucho poder; y de su entendimiento no hay número.
او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد. 6
El que ensalza a los humildes, Jehová: el que humilla a los impíos hasta la tierra.
خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! 7
Cantád a Jehová con alabanza: cantád a nuestro Dios con arpa.
او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند، 8
El que cubre los cielos de nubes; el que apareja la lluvia para la tierra: el que hace a los montes producir yerba.
به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند. 9
El que da a la bestia su mantenimiento: a los hijos de los cuervos que claman a él.
خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ 10
No toma contentamiento en la fortaleza del caballo: ni se deleita con las piernas del varón.
خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند. 11
Ama Jehová a los que le temen: a los que esperan en su misericordia.
ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! 12
Alaba, Jerusalem, a Jehová: alaba, Sión, a tu Dios.
زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. 13
Porque fortificó los cerrojos de tus puertas: bendijo a tus hijos dentro de ti.
او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید. 14
El que pone por tu término la paz; y de grosura de trigo te hará hartar.
خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود. 15
El que envía su palabra a la tierra; y muy presto corre su palabra.
او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند. 16
El que da la nieve como lana: derrama la helada como ceniza.
خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ 17
El que echa su hielo como en pedazos; ¿delante de su frío quién estará?
سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند. 18
Enviará su palabra, y desleirlos ha: soplará su viento, gotearán las aguas.
او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. 19
El que denuncia sus palabras a Jacob, sus estatutos y sus juicios a Israel.
این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! 20
No ha hecho esto con toda nación; y sus juicios no los conocieron. Alelu- Jah.

< مزامیر 147 >