مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Alabado sea Yah, porque es bueno cantar alabanzas a nuestro Dios; porque es agradable y conveniente alabarlo.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Yahvé construye Jerusalén. Reúne a los parias de Israel.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Él cura a los quebrantados de corazón, y venda sus heridas.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Cuenta el número de las estrellas. Los llama a todos por su nombre.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Grande es nuestro Señor, y poderoso en poder. Su comprensión es infinita.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Yahvé sostiene a los humildes. Derriba a los malvados al suelo.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Canten a Yahvé con acción de gracias. Canta alabanzas con el arpa a nuestro Dios,

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

que cubre el cielo de nubes, que prepara la lluvia para la tierra, que hace crecer la hierba en las montañas.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Proporciona alimento para el ganado, y para los jóvenes cuervos cuando llaman.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

No se deleita en la fuerza del caballo. No se complace en las piernas de un hombre.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Yahvé se complace en los que le temen, en los que esperan en su amorosa bondad.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

¡Alabado sea Yahvé, Jerusalén! ¡Alabado sea tu Dios, Sión!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Porque ha reforzado los barrotes de tus puertas. Él ha bendecido a tus hijos dentro de ti.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Él hace la paz en tus fronteras. Te llena de lo mejor del trigo.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Él envía su mandamiento a la tierra. Su palabra corre muy rápido.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Él da la nieve como la lana, y dispersa la escarcha como las cenizas.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Arroja su granizo como si fueran guijarros. ¿Quién puede enfrentarse a su frío?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Envía su palabra y los derrite. Él hace soplar su viento, y las aguas fluyen.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Muestra su palabra a Jacob, sus estatutos y sus ordenanzas a Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

No lo ha hecho por cualquier nación. No conocen sus ordenanzas. ¡Alabado sea Yah!