< مزامیر 147 >

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! 1
Lăudați pe DOMNUL, pentru că este bine a cânta laude Dumnezeului nostru, pentru că este plăcut; și lauda este cuvenită.
خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. 2
DOMNUL zidește Ierusalimul, adună pe proscrișii lui Israel.
او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد. 3
El vindecă pe cei cu inima frântă și le leagă rănile.
خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند. 4
El socotește numărul stelelor, el le cheamă pe toate pe numele lor.
خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست. 5
Mare este Domnul nostru și mare în putere, înțelegerea lui este infinită.
او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد. 6
DOMNUL înalță pe cei umili, el aruncă pe cei stricați la pământ.
خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! 7
Cântați DOMNULUI cu mulțumire; cântați laudă pe harpă, Dumnezeului nostru,
او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند، 8
Care acoperă cerul cu nori, care pregătește ploaie pentru pământ, care face să crească iarbă pe munți.
به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند. 9
Dă vitei mâncarea ei și corbilor tineri care strigă.
خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ 10
El nu găsește plăcere în tăria calului, el nu are plăcere în picioarele unui om.
خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند. 11
DOMNUL își găsește plăcerea în cei ce se tem de el, în cei ce speră în mila lui.
ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! 12
Laudă pe DOMNUL, Ierusalime; laudă pe Dumnezeul tău, Sioane.
زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. 13
Căci el a întărit zăvoarele porților tale; el a binecuvântat pe copiii tăi în mijlocul tău.
او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید. 14
El dă pace între granițele tale și te satură cu grăsimea grâului.
خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود. 15
El trimite porunca lui pe pământ, cuvântul lui aleargă foarte repede.
او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند. 16
El dă zăpadă ca lâna, el împrăștie bruma ca cenușa.
خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ 17
El își aruncă gheața ca îmbucături, cine poate sta înaintea frigului său?
سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند. 18
El trimite cuvântul său și le topește, el face ca vânturile sale să sufle și apele curg.
او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. 19
El arată cuvântul său lui Iacob, statutele sale și judecățile sale lui Israel.
این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! 20
El nu s-a purtat astfel cu nicio națiune; iar judecățile sale, ei nu le-au cunoscut. Lăudați pe DOMNUL.

< مزامیر 147 >