مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

[Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.