< مزامیر 147 >
خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! | 1 |
Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.
خداوند اورشلیم را دوباره بنا میکند و پراکندگان اسرائیل را جمع مینماید. | 2 |
O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.
او دلشکستگان را شفا میبخشد و زخمهای ایشان را میبندد. | 3 |
Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.
خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را میداند. | 4 |
Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.
خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بیانتهاست. | 5 |
O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.
او فروتنان را سرافراز میکند، اما روی شریران را به خاک میمالد. | 6 |
O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.
خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! | 7 |
Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.
او ابرها را بر آسمان میگستراند و باران را بر زمین میباراند و سبزه را بر کوهها میرویاند، | 8 |
Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;
به حیوانات غذا میدهد و روزی جوجهکلاغها را میرساند. | 9 |
Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.
خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمیسازد؛ | 10 |
Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.
خشنودی او از کسانی است که او را گرامی میدارند و به محبت وی امید بستهاند. | 11 |
O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.
ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! | 12 |
Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.
زیرا او دروازههایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. | 13 |
Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.
او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه میدارد و تو را با بهترین نان گندم سیر مینماید. | 14 |
[Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;
خداوند به زمین دستور میدهد و هر چه میفرماید بهسرعت عملی میشود. | 15 |
Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.
او برف را مانند لحاف بر سطح زمین میگستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش میکند. | 16 |
Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.
خداوند دانههای تگرگ را مانند سنگریزه فرو میریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ | 17 |
Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?
سپس دستور میدهد و یخها آب میشوند؛ باد میفرستد و آبها جاری میشوند. | 18 |
Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.
او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. | 19 |
Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.
این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! | 20 |
Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.