مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!