مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.