مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Alleluja. Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.