مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Alleluja. [Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.]

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Alleluja. [Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.]