< مزامیر 147 >

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! 1
Hallelúja! Já, lofið Drottin! Það er gott að lofa Drottin! Indælt og rétt!
خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. 2
Hann er að endurreisa Jerúsalem og flytja hina herleiddu heim.
او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد. 3
Hann reisir upp hina niðurbeygðu og bindur um sár þeirra.
خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند. 4
Hann þekkir fjölda stjarnanna, já og hverja fyrir sig með nafni!
خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست. 5
Mikill er Drottinn! Vald hans er stórkostlegt! Þekking hans er takmarkalaus.
او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد. 6
Drottinn styður auðmjúka, en varpar illmennum til jarðar.
خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! 7
Syngið honum þakkarljóð, lofið Guð með hörpuleik.
او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند، 8
Hann fyllir himininn skýjum, gefur steypiregn og klæðir fjöllin grænu grasi.
به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند. 9
Hann fæðir hin villtu dýr og hrafnarnir krunka til hans eftir æti.
خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ 10
Í hans augum kemst sprettharður foli varla úr sporunum og máttur mannsins má sín lítils.
خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند. 11
En hann gleðst yfir þeim sem elska hann og reiða sig á kærleika hans og gæsku.
ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! 12
Lofa þú hann, Jerúsalem! Vegsama Guð þinn, Síon!
زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. 13
Því að hann hefur gert múra þína öfluga og blessað börnin þín.
او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید. 14
Hann lætur frið haldast í landinu og fyllir hlöður þínar af úrvals hveiti.
خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود. 15
Hann sendir boð sín til jarðar, skipanir hans berast hratt eins og vindurinn.
او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند. 16
Skjannahvít mjöllin er frá honum komin og hrímið sem glitrar á jörðinni.
خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ 17
Haglélið er líka hans verk og frostið sem bítur í kinnarnar.
سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند. 18
En síðan sendir hann hlýjan vorvind, snjórinn þiðnar og árnar ryðja sig.
او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. 19
Hann kunngjörði Ísrael lögmál sitt og ákvæði
این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! 20
– það hefur hann ekki gert við neina aðra þjóð, nei, þeim kennir hann ekki fyrirmæli sín. Hallelúja! Dýrð sé Drottni!

< مزامیر 147 >