مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Hallelúja! Mert jó zengeni Istenünknek, mert kellemes, illendő a dicséret.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Fölépíti Jeruzsálemet az Örökkévaló, Izraél eltaszítottjait egybegyűjti.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Ő, ki meggyógyítja a megtört szivüeket és bekötözi fájdalmaikat;

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

számát olvassa meg a csillagoknak, mindnyájukat néven szólítja.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Nagy az urunk és sok erejű, értelmének nincsen száma.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Föntartja az alázatosakat az Örökkévaló, földig alázza le a gonoszokat.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Énekeljetek az Örökkévalónak hálaszóval, zengjetek Istenünknek hárfával!

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

A ki felhőkkel borítja az eget, ki esőt készít a földnek, ki füvet sarjaszt a hegyeken;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

megadja kenyerét a baromnak, a hollófiaknak, a melyek felkiáltanak.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Nem a lónak erejében telik kivánsága, nem a férfi czombjaiban telik kedve.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Kedveli az Örökkévaló azokat, kik őt félik, azokat, kik várakoznak kegyelmére.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Dicsőitsd, Jeruzsálem, az Örökkévalót, dicsérd Istenedet, oh Czión!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Mert megerősítette kapuid reteszeit, megáldotta gyermekeidet tebenned.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Ő, ki békét teszen határodul, búzának javával jóllakat téged;

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

ki szavát a földre küldi, hamarosan szalad az igéje;

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

ki havat ad, akár a gyapju, deret szór, akár a hamu,

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

dobja jegét, akár kenyérdarabok, fagya előtt ki állhat meg?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Küldi igéjét s elolvasztja azokat, fuvatja szelét: folynak a vizek,

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Tudtára adja igéjét Jákóbnak, törvényeit és rendeleteit Izraélnek.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Nem tett úgy egy nem yetnek sem, és rendeleteit – nem ismerik azokat. Hallelúja!