مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Yabi Ubangiji. Yana da kyau a rera yabai ga Allahnmu, abu mai daɗi ne daidai ne kuma a yabe shi!

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Ubangiji ya gina Urushalima; ya tattara kamammu na Isra’ilan da aka kai bauta.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Ya warkar da masu raunanar zuciya ya ɗaɗɗaura miyakunsu.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Ya lissafta yawan taurari ya kuma kira kowannensu da suna.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Shugabanmu mai girma ne mai iko duka; ganewarsa ba shi da iyaka.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Ubangiji yana kula da masu sauƙinkai yakan yar da mugaye a ƙasa.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Rera wa Ubangiji waƙar godiya; ku kada garaya ga Allahnmu.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Ya rufe sararin sama da gizagizai; yana tanada wa duniya ruwan sama yana kuma sa ciyawa tă yi girma a kan tuddai.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Yakan tanada wa shanu abinci da kuma saboda’ya’yan hankaki sa’ad da suka yi kira.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Jin daɗinsa ba ya a ƙarfin doki, balle farin cikinsa yă kasance a ƙafafun mutum;

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Ubangiji yakan yi farin ciki a waɗanda suke tsoronsa, waɗanda suke sa zuciya a ƙaunarsa marar ƙarewa.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Ki ɗaukaka Ubangiji, ya Urushalima; ki yabi Allahnki, ya Sihiyona.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Gama yana ƙarfafa ƙyamaren ƙofofinki yana kuma albarkace mutanenki a cikinki.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Yana ba da salama ga iyakokinki yana kuma ƙosar da ke da alkama mafi kyau.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Yana ba da umarninsa ga duniya; maganarsa tana tafiya da sauri.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Yana shimfiɗa ƙanƙara kamar ulu yă kuma watsar da hazo kamar toka.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Yana zuba ƙanƙara kamar ƙananan duwatsu. Wa zai iya jure wa sanyin da ya aiko?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Yakan aiki maganarsa ta kuwa narkar da su; yakan tā da iskarsa, ruwaye kuwa su gudu.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Ya bayyana maganarsa ga Yaƙub, dokokinsa da ƙa’idodinsa ga Isra’ila.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Bai yi wannan ga wata al’umma ba; ba su san dokokinsa ba. Yabi Ubangiji.