مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Rühmet Jah, denn er ist gütig; lobsingt unserem Gott, denn er ist lieblich; es ziemt sich Lobgesang.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Jahwe baut Jerusalem wieder auf, er sammelt die Versprengten Israels.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Er heilt, die zerbrochenes Herzens sind, und verbindet ihre Wunden.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Er bestimmt den Sternen eine Zahl, er ruft sie alle mit Namen.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Groß ist unser Herr und reich an Macht; seine Einsicht ist ohne Maß.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Jahwe hält die Gebeugten aufrecht, erniedrigt die Gottlosen bis auf den Boden.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Singt Jahwe mit Danksagung, lobsingt unserem Gott auf der Zither!

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Der den Himmel mit Wolken bedeckt, der Erde Regen bereitet, die Berge Gras sprossen läßt,

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

der dem Vieh sein Futter giebt, den jungen Raben, die zu ihm schreien.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch an den Schenkeln des Mannes Gefallen.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Jahwe hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Gnade harren.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Preise Jahwe, Jerusalem; rühme deinen Gott, o Zion!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Denn er hat die Riegel deiner Thore fest gemacht, deine Kinder in dir gesegnet.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Er schafft deinen Grenzen Frieden, sättigt dich mit dem besten Weizen.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Er sendet sein Gebot auf Erden; gar schnell läuft sein Wort.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Er spendet Schnee wie Wolle, streut Reif wie Asche.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Er wirft sein Eis wie Bissen hin; wer kann vor seinem Froste bestehen?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Er entsendet sein Wort und läßt sie schmelzen, läßt seinen Wind wehen, da rinnen Wasser.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Er that Jakob sein Wort kund, Israel seine Satzungen und Rechte.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Keinem Volk hat er also gethan und seine Rechte lehrte er sie nicht. Rühmet Jah!