مزامیر 147
| خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! | 1 |
Louez l'Etemel! car il est beau de chanter notre Dieu; c'est une douceur, la louange est séante.
| خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. | 2 |
L'Éternel relève Jérusalem; Il rassemble les bannis d'Israël.
| او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد. | 3 |
Il guérit ceux dont le cœur est blessé, et Il adoucit leurs douleurs.
| خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند. | 4 |
Il fixe le nombre des étoiles, et à toutes Il donne leur nom.
| خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست. | 5 |
Notre Seigneur est grand, sa puissance est immense, et son intelligence sans mesure.
| او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد. | 6 |
L'Éternel restaure les affligés, et Il humilie les impies jusques à terre.
| خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! | 7 |
Chantez l'Éternel en lui rendant grâces, célébrez notre Dieu avec la harpe!
| او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند، | 8 |
Il couvre le ciel de nuages, prépare la pluie pour la terre, fait croître l'herbe sur les montagnes;
| به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند. | 9 |
Il donne aux animaux leur pâture, aux petits du corbeau qui appellent.
| خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ | 10 |
Ce n'est pas la force du coursier qui lui plaît, ni les jambes du piéton qui lui sont agréables;
| خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند. | 11 |
l'Éternel se complaît dans ceux qui le craignent, dans ceux qui espèrent en sa grâce.
| ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! | 12 |
Jérusalem, loue l'Éternel! Célèbre ton Dieu, ô Sion!
| زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. | 13 |
Car Il affermit les verroux de tes Portes, et bénit tes fils dans ton enceinte.
| او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید. | 14 |
Il met la paix à tes frontières, Il te rassasie de la moelle du froment.
| خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود. | 15 |
Il envoie ses ordres à la terre, sa parole court avec célérité.
| او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند. | 16 |
Il fait tomber la pluie, comme de la laine, et Il répand le givre, comme de la cendre.
| خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ | 17 |
Il précipite sa glace en parcelles menues; qui pourra tenir devant ses frimas?
| سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند. | 18 |
Il émet sa parole, et Il les fait fondre, Il fait souffler le vent, et les eaux sont fluides.
| او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. | 19 |
Il a révélé sa parole à Jacob, ses statuts et ses lois à Israël.
| این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! | 20 |
Il ne l'a pas fait pour tous les peuples, qui de ses lois n'ont point connaissance. Louez l'Éternel!
