مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Kiittäkäät Herraa! sillä Jumalaamme kiittää on kallis asia: kiitos on suloinen ja kaunis.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Herra rakentaa Jerusalemin, ja kokoo hajoitetut Israelilaiset.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Hän parantaa murretut sydämet, ja sitoo heidän kipunsa.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Hän lukee tähdet, ja kutsuu heitä kaikkia nimeltänsä.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Suuri on meidän Herramme, ja suuri hänen voimansa, ja hänen viisautensa on määrätöin.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Herra ojentaa raadolliset, ja jumalattomat maahan paiskaa.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Vuoroin veisatkaat Herralle kiitossanalla, ja veisatkaat meidän Herrallemme kanteleella;

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Joka taivaan pilvillä peittää ja antaa sateen maan päälle; joka ruohot vuorilla kasvattaa;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Joka eläimille antaa heidän ruokansa, ja kaarneen pojille, jotka häntä avuksensa huutavat.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Ei hän mielisty hevosten väkevyyteen, eikä hänelle kelpaa miehen sääriluut.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Herralle kelpaavat ne, jotka häntä pelkäävät, ja jotka hänen laupiuteensa uskaltavat.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Ylistä, Jerusalem, Herraa: kiitä, Zion, sinun Jumalaas!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Sillä hän vahvistaa sinun porttis salvat, ja siunaa sinussa sinun lapses.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Hän saattaa rauhan sinun ääriis, ja ravitsee sinua parhailla nisuilla.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Hän lähettää puheensa maan päälle: hänen sanansa nopiasti juoksee.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Hän antaa lumen niinkuin villan; hän hajoittaa härmän niinkuin tuhan.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Hän heittää rakeensa niinkuin palat; kuka hänen pakkasensa edessä kestää?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Hän lähettää sanansa, ja sulaa ne; hän antaa tuulen puhaltaa, niin vedet juoksevat.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Hän ilmoittaa Jakobille sanansa, ja Israelille säätynsä ja oikeutensa.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Ei hän niin tehnyt kaikille pakanoille; eikä he tiedä hänen oikeuttansa, Halleluja!