مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!