مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Praise Yahweh! It is good to sing to praise our God. It is a delightful thing to do and the right thing to do.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

[Jerusalem was destroyed, but] Yahweh is [enabling us to] build Jerusalem again. He is bringing back the people who were taken [to Babylonia].

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

He enables those who were very discouraged to be encouraged again; [it is as though] they have wounds and he bandages them.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

He has determined how many stars there will be, and he gives names to all of them.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Yahweh is great and very powerful, and no one can measure how much he understands.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Yahweh lifts up those who have been oppressed, and he throws the wicked down to the ground.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Thank Yahweh while you are singing to him to praise him; on the harps, play music to our God.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

He covers the sky with clouds, [and then] he sends rain to the earth and causes grass to grow on the hills.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

He gives to animals the food that they [need], and gives food to young crows/birds when they cry out [because they are hungry].

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

He is not pleased with strong horses or with men who can run [MTY] fast.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Instead, what pleases him are those who revere him, those who confidently expect him to continue to faithfully love them.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

[You people of] [APO] Jerusalem, praise Yahweh! Praise your God!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

He [guards your city] by keeping its gates strong. He blesses the people who live there.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

He protects the borders [of your country, so that enemies from other countries cannot attack you]. He gives you plenty of very good wheat/grain to eat.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

He commands what he wants to be done on the earth, and his words quickly come to the place to which he sends them.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

He sends snow which [covers the ground] like a white wool blanket [SIM], and he scatters frost [on the ground] like [wind scatters] ashes [SIM].

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

He sends hail down like (pebbles/tiny stones); [when that happens], (it is very difficult to endure because the air becomes very cold./who can endure because the air becomes very cold?) [RHQ]

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

[But] he commands the wind to blow, and it blows. [Then the hail] melts and [the water] flows [into the streams].

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

He sent his message to [the descendants of] Jacob; [he tells to his] Israeli people the laws and regulations that he had decreed.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

He has not done that for any other nation; the other nations do not know his laws. Praise Yahweh!