مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Praise Yahweh - for [is] good to sing praises to God our for [is] pleasant [is] fitting praise.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

[is] [the] builder of Jerusalem Yahweh [the] banished [ones] of Israel he gathers.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Who [is] healing [the people] broken of heart and [he is] binding up wounds their.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

[he is] counting [the] number Of the stars to all of them names he calls.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

[is] great Lord our and great of power to understanding his there not [is] a number.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

[is] relieving Humble [people] Yahweh [is] bringing low wicked [people] to [the] ground.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Sing to Yahweh with thanksgiving make music to God our with a harp.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Who covers [the] heavens - with clouds who prepares for the earth rain who causes to sprout mountains grass.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

[who] gives To animal[s] food its to [the] young ones of a raven which they call out.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Not in [the] strength of horse he delights not in [the] legs of man he takes pleasure.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

[is] taking pleasure in Yahweh [those] fearing him those [who] hope for covenant loyalty his.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Extol O Jerusalem Yahweh praise God your O Zion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

For he has strengthened [the] bars of gates your he has blessed children your in midst your.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

The [one who] makes territory your peace [the] best of wheat he satisfies you.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

The [one who] sends word his [the] earth to quickly it runs word his.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

The [one who] gives snow like wool frost like ash[es] he scatters.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

[the one who] throws Ice his like crumbs before coldness his who? will he stand.

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

He sends word his and he melts them he makes blow wind his they flow waters.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

[the one who] declares (Words his *Q(K)*) to Jacob decrees his and judgments his to Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Not he has done thus - for any nation and judgments not they have known them praise Yahweh.