مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Hallelujah. It is good to sing praise to our God, for praise is sweet and seemly.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

The Lord builds up Jerusalem, the outcasts of Israel he gathers.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

He heals the broken in heart, and binds up their wounds.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

He counts the numberless stars, he gives names to them all.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Great is our Lord, rich in power, and measureless is his wisdom.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

The Lord lifts up the down-trodden, the wicked he brings to the ground.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Sing songs of thanks to the Lord, and play on the lyre to our God.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

For he covers the sky with clouds, he prepares rain for the earth, makes grass to grow on the mountains.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

He gives the cattle their food the young ravens when they cry.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

His pleasure is not in the strength of the horse, his joy is not in the speed of a runner;

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

but the Lord has his pleasure in those who fear him, in those who wait for his kindness.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Praise the Lord, then, O Jerusalem: sing praise to your God, O Zion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

For he strengthens the bars of your gates, and blesses your children within you.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

He brings peace to your borders, and choicest of wheat in abundance.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

He sends his command to the earth: his word runs very swiftly.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Snow he gives like wool, frost he scatters like ashes.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

He casts forth his ice like morsels: who can stand before his cold?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

He sends forth his word, and melts them: his wind blows the waters flow.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

He declares his word to Jacob, his statutes and judgments to Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

No other nation did he do this for, they know nothing of his judgments. Hallelujah.