مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Alleluia. Praise the Lord, because the psalm is good. Delightful and beautiful praise shall be for our God.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

The Lord builds up Jerusalem. He will gather together the dispersed of Israel.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

He heals the contrite of heart, and he binds up their sorrows.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

He numbers the multitude of the stars, and he calls them all by their names.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Great is our Lord, and great is his virtue. And of his wisdom, there is no number.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

The Lord lifts up the meek, but he brings down the sinner, even to the ground.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Sing before the Lord with confession. Play psalms to our God on a stringed instrument.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

He covers heaven with clouds, and he prepares rain for the earth. He produces grass on the mountains and herbs for the service of men.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

He gives their food to beasts of burden and to young ravens that call upon him.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

He will not have good will for the strength of the horse, nor will he be well pleased with the legs of a man.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

The Lord is well pleased with those who fear him and with those who hope in his mercy.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Alleluia. Praise the Lord, O Jerusalem. Praise your God, O Zion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

For he has reinforced the bars of your gates. He has blessed your sons within you.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

He has stationed peace at your borders, and he has satisfied you with the fat of the grain.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

He sends forth his eloquence to the earth. His word runs swiftly.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

He provides snow like wool. He strews clouds like ashes.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

He sends his ice crystals like morsels. Who can stand firm before the face of his cold?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

He will send forth his word, and it will melt them. His Spirit will breathe out, and the waters will flow.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

He announces his word to Jacob, his justices and his judgments to Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

He has not done so much for every nation, and he has not made his judgments manifest to them. Alleluia.